Nie pozwólcie umrzeć nadziei

Przebieg zajęć

Wstęp

1. Wprowadzenie nauczyciela: Często spotykamy się z trudnymi sytuacjami, czasami wręcz beznadziejnymi. Obecne wydarzenia na świecie, wojny, ale nie tylko.... Podajmy przykłady takich problemów.
2. Uczniowie podają przykłady takich zdarzeń i sytuacji.
3. Burza mózgów lub słoneczko: Z czym kojarzy się wam słowo „nadzieja”?
– Jeden z uczniów zapisuje skojarzenia na tablicy,
– Podział uczestników zajęć na grupy,
– Uczniowie pracują w grupach i wybierają pięć słów, które według nich najlepiej odzwierciedlają nadzieję,
– Liderzy grup na forum klasy uzasadniają wybór.

Rozwinięcie

1. Postawienie problemu:
Na czym polega nadzieja? Co stanowi jej źródło? Po co i komu jest potrzebna?
– Nauczyciel przypina kartki z pytaniami na tablicy lub wyświetla na foliogramie,
– Odczytuje lub włącza treść przemówień papieskich na CD (załącznik 1),
– Uczniowie słuchając wypisują na samoprzylepnych kartkach słowa klucze i przyklejają je pod pytaniami,
– Wyjaśniają dlaczego wybrali akurat takie sformułowania,
– Wspólne tworzenie definicji nadziei na podstawie słów Papieża.
2. Rozmowa kierowana. (Prowadzący uwrażliwia uczniów na datę homilii Jana Pawła II – o nadziei, rok 1987, tj. na dwa lata przed zmianą ustroju RP). Zebranie wniosków.
Nadzieja to moc ducha, postawa życiowa, polegająca na podejmowaniu wyzwań w sytuacjach trudnych. To wierność sumieniu, to odwaga podejmowania inicjatywy by więcej być, to gotowość rozwiązywania problemów i trzeźwego zmierzenia się z sytuacjami trudnymi.

Zakończenie

1. Praca w 6 grupach.
Uczniowie piszą apel nadziei do różnych grup społecznych (załącznik 2).
2. Odczytanie wybranych prac oraz wspólne śpiewanie lub wysłuchanie piosenki w wykonaniu J. Wójcickiego: Miejcie nadzieję.