Komu ufa młodzież?

Młody człowiek szuka autorytetu, przyjaźni, miłości, bezpieczeństwa. Jednak ma wątpliwości, nie umie zaufać. Jeśli ufa, to tylko rodzicom, albo najbliższym, przy których czuje się bezpiecznie. Nie ufa instytucjom, organizacjom, a nawet samemu sobie. Co powoduje taki stan rzeczy? Wychowawca, 7-8/2008



Wiara jest gwarantem relacji osobowych w każdej dziedzinie życia. „Wiara towarzyszy więc życiu naukowemu, życiu gospodarczemu, całemu życiu kulturowemu człowieka: od początku do końca. Wyrzucenie wiary to przekreślenie człowieczeństwa. Gwarantem wiary w religii katolickiej jest sam Bóg. Dlatego wiara, którą przyjmujemy na podstawie Objawienia, jest fundamentem dla życia ludzkiego” [14].

„Drugim wątkiem ludzkiego bytowania jest nadzieja, zaufanie. Pojawia się ona w człowieku już w niemowlęctwie. Dziecko zapłacze – mama daje jeść. Za chwilę znowu płacze, więc mama, żeby uspokoić dziecko, patrzy co się stało, przewija pieluszki. Rodzi się zaufanie w dziecku, że rodzice pomogą i dadzą mu, gdy zapragnie. Ta wiara, to zaufanie do rodziców przechodzi na całą rodzinę, na drugich ludzi, ostatecznie z rodziny na naród, na systemy społeczne, państwo, Kościół. Ciągle żyjemy tą nadzieją, w zaufaniu do drugiego człowieka, że nasze myśli, nasze zadania spełnione zostaną nie tylko przez nas samych, ale i w oparciu o drugich. Wyrzucenie nadziei - zaufania jest przekreśleniem człowieczeństwa w jego społecznym wymiarze” [15].

„Najważniejszym jednak wątkiem życia osobowego jest miłość, swoista zapłata. Dziecko powie rodzicom, że ich kocha, obejmie za szyję; rodzice są zadowoleni, że otrzymali to, czego pragnęli i że się opłaciło dziecko wychowywać. Tak samo później człowiek ma odpłacać rodzinie, społeczeństwu za otrzymane dobro. W chrześcijaństwie miłość stała się jedynym sprawdzianem religijności; nie ma innego sprawdzianu wartości religijnej niż miłość bliźniego”.

Te trzy wątki: wiara, nadzieja, miłość przenikają wszystkie formy życia ludzkiego.

Zaufanie jest niezbędne w relacjach osobowych, zwłaszcza w wymiarze społecznym, tam, gdzie chodzi o służbę dla drugiego człowieka, kiedy powierzamy komuś dobra osobiste lub zbiorowe, delegując na kogoś swoje przywileje, a nawet prawa. Przykładem takiego zaufania są wybory przedstawicieli do rad samorządowych i władz państwowych.

Czym kierują się ludzie, wybierając kogoś na posła czy radnego?
Uczestnicy ankiety (uczniowie Zespołu Szkół Samochodowych) dali następujące odpowiedzi: – ponieważ mają zaufanie (15 osób); znają tę osobę (15); przez reklamę tej osoby (13); żeby było lepiej (7); bo większość tak wybiera (6) – a zatem taki wyborca ufa innym ludziom, którzy stawiają na tego kandydata. Inne odpowiedzi to: bo daje pieniądze (4); patrzą na wygląd zewnętrzny (4); bo kandydat jest najlepszy (4); bo dużo obiecuje (3); bo ma wysokie stanowisko (2); ulegają innym opiniom (2); ze względu na przekonania polityczne (2); bo ktoś jest spalony; bo dobrze ściemnia.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Pobieranie... Pobieranie...