Pociąg do Kościoła

Według Macieja każda Lednica ma ukryte hasło Poślij mnie!, ponieważ zawsze ileś tysięcy osób spotyka się w tym miejscu i później każdy się rozjeżdża do swoich domów, jakby rozsyłanych po Polsce, z całym bagażem doświadczeń, wrażeń i modlitw. Bo to przecież nie tylko tańce i śpiew, ale i niekiedy bardzo wzniosłe, spokojne przemyślenia. – Zawołanie Poślij mnie! rozumiem tak, że należy naszą dobroć i miłość rozszerzać na innych, i to zaprocentuje – uzupełnia jego kolega.

– Czy nie pożarła Cię wielka ryba? – zapytano mnie po wyjściu z papieskiego pociągu. – Taka ryba, to powinna – pomyślałam. Powinna nas pożerać gorliwość o dom Pański. Na Polach Lednickich rozpalał ją przywoływany Duch Święty: Pokaż drogę, Panie, daj nam Twego Ducha. A pojedynczy głos serca, może nieco nieśmiały – Poślij nas na żniwo Twoje Panie, poślij nas, słyszymy Twe wołanie – wgrywał się w potężną modlitwę stutysięcznego chóru i zapewniał: Pośród tego świata Ciebie wybieramy, idziemy za Tobą. Daj nam siłę Panie, by nie ustać w drodze… Długo jeszcze brzmiało mi w uszach to wołanie, gdy patrzyłam na opuszczających pociąg zamyślonych pasażerów, których żółte koszulki deklarowały: Jeżdżę pociągiem papieskim.