Kontrrewolucja Benedykta XVI?!

Jan Paweł II oprócz głoszenia niezmiennej nauki katolickiej i piętnowania uderzających w nią błędów oraz herezji, podjął też cały szereg środków dyscyplinarnych względem teologów i hierarchów, głoszących i upowszechniających owe wypaczenia.

Za pontyfikatu papieża-Polaka kary w postaci odebrania prawa do nauczania teologii katolickiej oraz urzędowego upomnienia dotknęły między innymi: Hansa Künga, Jacquesa Pohiera, Andre Guindona, Leonardo Boffa, Edwarda Schillebeeck’a, Charlesa Currana, Roberta Nugenta, Jeannine Gramick.

Z kolei, wobec indyjskiego teologa Tissy Balasuriya została ogłoszona sankcja ekskomuniki (odwołana po tym, gdy skorygował on swe poglądy). W przypadku biskupa Jacquesa Gaillota została zastosowana kara w postaci odebrania mu prawa do rządzenia jego dotychczasową diecezją (Stolica Apostolska jasno też zadeklarowała, iż przez głoszone poglądy hierarcha ten naruszył swą jedność z Kościołem katolickim). Niezgodność z wiarą katolicką orzeczono także względem pism o. Anthony'ego de Mello.

Jan Paweł II - promotor "integrystów"

Inną cechą pontyfikatu Jana Pawła II było wspieranie w łonie Kościoła katolickiego środowisk, a także poszczególnych teologów i hierarchów, wykazujących się szczególną troską o prawowierność nauczania wiary i moralności. Nie jest np. żadną tajemnicą, iż to za pontyfikatu papieża-Polaka coraz mocniejszą pozycję w kręgach kościelnych zyskała organizacja Opus Dei. Jan Paweł II beatyfikował, a następnie kanonizował jej założyciela, ks. Josemarię Escrivę de Balaguera.

Również szereg innych postaci błogosławionych i świętych, których wyniesienia na ołtarze dokonał Jan Paweł II wywoływało podobne, nieprzychylne lub wręcz wrogie reakcje. Ewidentnym tego przykładem jest choćby papież Pius IX, który został ogłoszony błogosławionym w 2000 roku (zresztą razem z twórcą Soboru Watykańskiego II, Janem XXIII).

Pius IX dał się poznać jako papież nieugięcie przeciwstawiający się błędom i herezjom swych czasów. Jan Paweł II beatyfikując jednocześnie zarówno Piusa IX, jak i Jana XXIII, w symboliczny sposób pokazał fałszywość dzielenia Kościoła na przedsoborowy i zaczynający się do ostatniego soboru.

Uznanie i ogłoszenie przez Jana Pawła II świętości wielu innych osób było krytykowane, jako niezgodne z "duchem Soboru". Tak było w przypadku wyniesienia na ołtarze: Edyty Stein (albowiem nawróciła się ona z judaizmu na katolicyzm) czy Jana Sarkandra (został wszak zamordowany przez protestantów).

A co powiedzieć choćby o wyniesionych na ołtarze w 2002 roku, Janie Bautistcie i Hiacyncie de Los Angeles? Chrześcijanie ci ponieśli śmierć męczeńską za to, że w imię Jezusa aktywnie zwalczali kult pogańskich bożków, który był obecny w ich okolicy. Ich męczeństwo z pewnością nie pasuje więc do idei „równości wszystkich religii” lub przekonania, iż poza Jezusem Chrystusem istnieją jeszcze jakieś inne drogi zbawienia.