Na trzecie mam Kwadrat

Jak żyje religia

W Podgórzu część zajęć prowadzą związani z parafią – studenci wolontariusze z grupy „Wiosna Kościoła PRO”, tacy jak Karol Korzycki. Dystans mniejszy, łatwiej nawiązać porozumienie. Zajęcia wyłącznie w małych grupach, wymagania pomyślane tak, by nie zamęczyć, ale też nie odpuścić za bardzo – trzeci rok kończy się egzaminem, kilka nieobecności może oznaczać brak zgody na bierzmowanie. Lepiej widać człowieka. Do Korzyckiego na pierwsze zajęcia przyszła dziewczyna, która deklarowała, że nie wierzy w Jezusa. Był czas, żeby zapytać ją o szczegóły. Nie bardzo potrafiła wyjaśnić, skąd właściwie niewiara: czy to głębsze uczucie, czy chwilowe zachwianie.

Albo ta dziewczyna z pentagramem na swetrze. – Dlaczego nosisz ten pentagram? – pytał spokojnie Korzycki. Odpowiedzi nie usłyszał.

U św. Józefa próbują zachęcać do myślenia o Bogu niekonwencjonalnymi środkami.

W Środę Popielcową 2008 ks. Jacek Stryczek ustawił niedaleko kościoła rower do ćwiczeń gimnastycznych. Ćwiczył na nim, żeby uzmysłowić przechodniom, że nie ma silnej wiary bez codziennej praktyki duchowej. W Wielkim Poście studenci jeździli po mieście z brzozowymi krzyżami. Na uczelniach, w tramwajach i sklepach opowiadali, że właśnie zaczyna się Wielki Post. Że potrzeba wyrzeczeń, choćby małych.

Przygotowania do sakramentu bierzmowania prowadzone są w parafiach, by mocniej związać młodych ludzi z kościołami, do których chodzą. W minione święta Bożego Narodzenia gimnazjaliści zaangażowali się w akcję „Świąteczna paczka”. Do jednej z potrzebujących krakowskich rodzin trafiło 15 paczek od kandydatów.

Korzycki: – Ciągle zastanawialiśmy się, jak ożywić te katechezy, co zrobić, żeby zostały w nich trochę dłużej. Bardzo nam zależy na pokazaniu, że religia to nie tylko siedzenie w ławkach, że pozornie odległe, pisane dziwnym językiem opowieści biblijne można przełożyć na świat współczesny. Wtedy zaczynają one brzmieć inaczej.

Wymyślili więc filmy. Zamiast uczyć się gotowych pytań i odpowiedzi, gimnazjaliści dostali do wyboru kilka akapitów z Biblii. Mieli je zinterpretować okiem kamery.

Śmieszny gest pojednania

Większość uczniów wybrała historię syna marnotrawnego, odegraną w podgórskich mieszkaniach, między wzorzystą pościelą w bolidy, telewizorem, kuchenką gazową, na balkonach i przed przeciętnymi blokami.