Pamięć Cudu nad Wisłą

Słowa Lenina i pamięć o przegranej bitwie warszawskiej odżyły w ZSRR już w czasie II wojny świtowej – jak stwierdził na naszych łamach dr Tadeusz Krawczyk, dyrektor Archiwum Akt Nowych: „Katyń był zemstą Stalina za przerwany w 1920 r. marsz na Zachód” („Idziemy” nr 32, 12 VIII 2007 r).

Również po 1945 r. sowieci nie mogli nam darować klęski opóźnienia „czerwonej rewolucji”. Okolice Radzymina i Ossowa – miejsca spoczynku ks. Skorupki i jego młodych towarzyszy – były terenami „przeklętymi” przez władze PRL. Przez cały ten okres komunistyczna propaganda zakazywała głoszenia prawdy o roku 1920. Ossowski cmentarz, na którym postawiono kaplicę, włączono do poligonu wojskowego. Przebywanie na nim, nawet po tzw. październikowej odwilży, surowo karano.

– Polscy patrioci z ks. Grzegorzem Kalwarczykiem i ks. Mieczysławem Stafaniukiem oraz nieżyjącymi już księżmi: Ludwikiem Kielczykiem, Kazimierzem Konowrockim i Bogdanem Gertugą – wracali tu jednak rokrocznie. „Zachowując pamięć poległych, modlili się za ich dusze i dbali o kaplicę” – przypominają mieszkańcy Ossowa.

- Zwycięstwo nad Armią Czerwoną to ważna data w naszej narodowej historii. Było to wielkie zwycięstwo wojsk polskich, tak wielkie, że nie dało się tego wytłumaczyć w sposób czysto naturalny i dlatego nazwane zostało «cudem nad Wisłą». Była to wielka bitwa historyczna o naszą i waszą wolność, naszą i Europy. Myślimy o żołnierzach, o oficerach, myślimy o wielkim wodzu marszałku Józefie Piłsudskim, o wszystkich, którym zawdzięczamy to zwycięstwo. Poległych polecamy miłosierdziu Bożemu – mówił Jan Paweł II na radzymińskim cmentarzu, podczas siódmej, przedostatniej podróży apostolskiej do Polski (13 VI 1999 r.).

W miejscach pamięci o bitwie z 1920 r. gromadzą się każdego 15 sierpnia tysiące wiernych. Czczą pamięć tych, którzy z Bożą pomocą ocalili niepodległość Polski i tożsamość Europy. Niebawem do tych miejsc przybędzie jeszcze jedno – ołtarz Cudu nad Wisłą w Świątyni Opatrzności Bożej.