Młodzi w Odnowie. Bracia, czyńmy sobie uczniów!

Istnieje także wiele problemów organizacyjnych, jak na przykład komunikacja i przepływ informacji między zespołem ogólnokrajowym a zespołami diecezjalnymi oraz pomiędzy zespołami diecezjalnymi.
Na zakończenie poproszono nas, abyśmy w naszych grupach zrobili podsumowanie i wydobyli dwie rzeczy, które według nas Duch Święty kieruje do Odnowy. W grupie odpowiedzialnych za młodzież za najważniejsze uznano po pierwsze wezwanie do jedności na trzech poziomach: między grupami młodzieżowymi i starszymi, między wszystkimi grupami Odnowy oraz jedności z innymi ruchami. Tak odczytano słowa Jezusa proszącego za swoich uczniów, aby byli jedno. Druga istotna sprawa to uczynienie, by młodzież w Odnowie stała się priorytetem. Ten postulat mocno wybrzmiał na spotkaniu i wydaje się, że zaistniał w sercach wszystkich zgromadzonych, a szczególnie odpowiedzialnych za ICCRS.

Wiele też mówiło się o finansowym wsparciu młodych, szczególnie jeśli chodzi o wyjazdy na spotkania z Papieżem, na konferencje Odnowy (jak ta w Fiuggi) czy na dni skupienia. Koordynatorzy młodzieżowi w ten sposób odczytali Ewangelię o wdowim groszu.

W związku z najbliższą przyszłością padły dwie propozycje. Pierwsza dotyczyła Światowych Dni Młodzieży. Zaproponowano, by dni skupienia młodzieży Odnowy w Duchu Świętym odbywały się na kilka dni przed Światowymi Dniami Młodzieży z dwóch powodów: po pierwsze ze względu na wakacje, po drugie jest to posunięcie korzystne finansowo.

Drugą propozycją są obchody 2000. rocznicy śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, a więc celebracja roku 2033. To my, młodzi, mamy bardzo odpowiedzialne zadanie przygotowania następnych pokoleń na to wielkie wydarzenie.

W ten sposób dana też jest nam szansa stawania w jedności z młodszymi od nas, szansa przekazywania dziedzictwa wiary następnym pokoleniom, możliwość uczenia się i stawania się “rodzicami duchowymi” dla tych, którzy idą po nas!

Spotkanie w Fiuggi było pierwszym po ośmiu latach. To, zdaniem wielu uczestników, zdecydowanie za rzadko i za krótko. Cudownie jednak, że się odbyło i że dane mi było wziąć w nim udział. Poznałam ludzi, którzy żyją podobnymi problemami. Doświadczyłam, że w jedności można przenosić góry, a przynajmniej zrobić dużo więcej niż samemu.

Serdecznie dziękuję naszym odpowiedzialnym za ten miły prezent!

Marlena Rowińska
Zespół Formacji MłodzieŻy Diecezji Warszawskiej