Czego nauczyłem się od Jana Pawła II

Kiedy zbliżyłem się do synagogi, przeżyłem szok. Na zewnątrz stała ogromna kolejka ludzi próbujących wejść na modlitwę. Uczestniczyło w niej ponad tysiąc osób. Kilkaset osób stanowili polscy Żydzi, reszta to polscy katolicy. Był to niezwykle poruszający hołd oddany temu, co było dla Papieża tak ważne. Setki katolików uznały, że to po prostu normalne, aby modlić się za Papieża także w synagodze.

W tym momencie jasno zobaczyłem, jak bardzo Papież Jan Paweł II zmienił świat. Jak bardzo to, czego nauczał i to, co praktykował we własnym życiu rzeczywiście wpłynęło na innych i pobudziło ich do podobnego działania. Ci katolicy w synagodze nie tylko myśleli w nowy sposób, oni także wcielili tę naukę w czyn. Dla mnie to był ostateczny hołd oddany nauczaniu i życiu tego wielkiego Papieża.

Podczas swej wizyty w Wielkiej Synagodze w Rzymie Jan Paweł II stwierdził:

należy powiedzieć, że znajdujemy się dopiero na początku drogi i – mimo wielkich wysiłków podjętych z jednej i drugiej strony – daleko jeszcze do usunięcia wszystkich form, niekiedy zamaskowanych, uprzedzeń, do znalezienia właściwego sposobu wyrażania siebie, oraz do ukazywania zawsze i wszędzie, nam samym i innym, prawdziwego oblicza Żydów i judaizmu, jak też chrześcijan i chrześcijaństwa, i to na każdym poziomie mentalności, nauczania i przekazu^[17].

Jako Żyd i jako rabin pobrałem wiele głębokich nauk u Jana Pawła II. Im bardziej jestem otwarty na inne religie, tym lepszym staję się Żydem i tym lepiej mogę wypełniać nauczanie Talmudu. Co więcej, jeśli zamknę się na zewnętrzny świat, ograniczę swój dostęp do promieni światła, prawdy i mądrości. Ten sposób myślenia jest tak głęboki i tak bardzo zmienił moje spojrzenie na świat, na Boga i na samego siebie, że mogę jedynie powiedzieć: dziękuję Ci, Papieżu Janie Pawle II, że nauczyłeś mnie, jak stać się lepszym człowiekiem i lepszym Żydem.

Tłum. Agnieszka Nosowska

Jest to tekst wykładu wygłoszonego 2 marca 2009 r. na rzymskim Uniwersytecie Papieskim św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) na zaproszenie Russell Berrie Foundation. Fundacja ta została założona w 1985 roku przez Russella Berriego, amerykańskiego przedsiębiorcę i filantropa. Ważnym celem Fundacji Berriego jest pomoc w budowaniu pluralistycznego świata, w którym ludzie wszystkich wyznań mogą pokojowo współistnieć. Od roku 2007 we współpracy z Angelicum Fundacja Russela Berriego organizuje coroczne wykłady o zrozumieniu międzyreliginym im. Jana Pawła II (John Paul II Annual Lecture on Interreligious Understanding). Wykład rabina Schudrich był wygłoszony w ramach tego cyklu.

Michael Schudrich – naczelny rabin Polski, czołowa postać odradzającego się religijnego życia żydowskiego w Polsce oraz dialogu polsko-żydowskiego i chrześcijańsko-żydowskiego. Urodził się w 1955 r. w Nowym Jorku. Jego przodkowie pochodzili z Baligrodu. Jeszcze podczas studiów odwiedzał Polskę. Ordynowany na rabina konserwatywnego w 1980 roku, w roku 2000 otrzymał ordynację ortodoksyjną. W latach 1983-1989 pełnił funkcję rabina w gminie żydowskiej w Tokio; nauczał również historii i kultury żydowskiej. W latach 1990-1998 pracował w Warszawie jako dyrektor Fundacji Ronalda S. Laudera. W 1998 Polska Rada Chrześcijan i Żydów przyznała mu tytuł Człowieka Pojednania. W 2000 roku został rabinem Warszawy i Łodzi. W grudniu 2004 r. został wybrany naczelnym rabinem Polski. W listopadzie 2005 r. otrzymał polskie obywatelstwo. Mieszka w Warszawie i Nowym Jorku.

---

^[17]Tamże, s. 110.