Zaczynamy wspólne życie

Dużą pomocą dla młodych małżeństw mogą być wspólnoty dla rodzin i rekolekcje. Na co dzień „sympatyczna” jest krótka modlitwa w godzinie zawarcia sakramentu. Warto mieć w niebie orędownika naszych spraw – na patrona małżeństwa można wybrać ulubionego świętego albo tego, którego wspomnienie obchodzi się w Kościele w rocznicę ślubu. Można ułożyć specjalną małżeńską litanię, zbić z desek prywatną skrzyneczkę na prośby i podziękowania. A gdy nie wychodzi – nie zniechęcać się, prosić innych o duchowe wsparcie i ćwiczyć w sobie piękną cnotę cierpliwości i wytrwałości.

Seks – stół łoża

Jedna z par powiedziała, że dla niej małżeństwo od narzeczeństwa różni się seksem. Szczęście mają ci, którzy zasiadają do stołu małżeńskiego łoża bez bagażu przygodnych kontaktów seksualnych, pornografii albo zbyt wybujałej fantazji.

Tyle ile radości może płynąć ze współżycia, tyle pułapek moralnych kryje się wokół niego. Małżeński seks nie jest grzechem. Jest dobry i chciany przez samego Boga. Wiele się mówi o czystości narzeczonych, a często pomija tę małżeńską. Jedni twierdzą, że seks ma swoje granice obiektywne dla wszystkich: to w sypialni wolno, ale tego już nie. Inni uważają, że każde małżeństwo wyznacza je samo dla siebie: wolno nam to, na co się obydwoje zgadzamy. Jeszcze inni głoszą brak jakichkolwiek granic.

Niemoralne są niektóre metody unikania poczęć. Antykoncepcja łamie przysięgę sprzed ołtarza: „przyjąć i po katolicku wychować potomstwo”. Kościół nie oczekuje, że każde małżeństwo będzie miało 12 małych apostołów. Popiera metody naturalne, które pomagają zaplanować poczęcie. Zachęca do chrześcijańskiego spojrzenia na „te sprawy” – skoro bierzemy ślub to znaczy, że jesteśmy gotowi przyjąć dziecko, jeśli się pojawi. Takie podejście sprawia, że maleństwo zawsze będzie chciane i kochane. Jeśli stosując metody naturalne, kobieta będzie tą jedną na pięćset, które zajdą w ciążę (dane dla metody Roetzera), tym bardziej się ucieszy i poczuje wybrana!

Nie ma co dyskutować nad wiernością żonie i mężowi. W książce „Małżeństwo i rodzina – 50 pytań” Jacek Pulikowski udziela wyczerpujących odpowiedzi na przeróżne pytania. Tylko jedną kwestię rozstrzyga jednym słowem:

– Jak rozumieć nierozerwalność i trwanie małżeństwa aż do śmierci?

– Dosłownie.

Szanse i zagrożenia

Ślub otwiera drzwi do wspólnej przyszłości. Wszystkie pary, z którymi rozmawiałam zgodnie orzekły, że ich największą szansą jest samo małżeństwo – „fajna instytucja i przygoda”, „nowe,  samodzielne życie”, „wspólna droga do świętości, pełna szczęścia i radości”. Przed podjęciem decyzji o życiu we dwoje niektórzy obawiali się, że rzeczywistość szybko sprowadzi na ziemię. Nie było stałych dochodów, pracy, własnego mieszkania.

– Świat stawia wiele wyzwań: trzeba się jakoś ustawić ekonomicznie, mieszkaniowo, towarzysko, a nawet duchowo – mówią Kasia i Mariusz. – Poważne są zagrożenia natury finansowej: duży nacisk na pracę, częste wyjazdy, mało czasu dla rodziny. Czasem trzeba coś odpuścić np. prestiż zawodowy, bo drugi człowiek jest ważniejszy niż pieniądze – dodają Agata i Michał. Zdaniem Uli i Łukasza zagrożeniami dla młodych małżeństw są też nieuporządkowana sfera seksualna, przejmowanie złych wzorów z mediów, niezdobywanie siebie nawzajem, brak pracy nad sobą i brak własnego mieszkania. To ostatnie może być dużym wyzwaniem. Zwłaszcza gdy się wiąże z przeprowadzką do teściów.

Dwie mamy i dwóch tatów

Karolina i Janusz: – Traktujemy ich z dużym szacunkiem, dbamy o częste i szczere relacje, ale wyraźnie określamy granice, wyznaczające naszą prywatną sferę. Tam ich nie wpuszczamy.

Agata i Michał: – Naszym pomysłem na kontakty z teściami jest średnia odległość 300 km do jednych i drugich (śmiech). Na poważnie myślimy, aby za parę lat przenieść się w strony rodziców i korzystać z mądrości dziadków, ale dopiero jako oddzielna rodzina.