Przegląd prasy

Prasa

WYSZUKIWANIE - 232 WYNIKÓW

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 7 z 11 Następna strona Ostatnia strona

Krańce świata są blisko

Jakie my mamy marginesy, gdzie zepchnęliśmy ludzi, do których jest nam najtrudniej wyjść? Wieczernik, 166/2009

Trudne pytania

Księga Wyjścia niesie ze sobą wiele zagadek, które nie od razu chcą się rozwiązać zwłaszcza dla niewtajemniczonego czytelnika. Wieczernik, 164/2009

Znaki obecności Chrystusa w liturgii

Liturgia składa się ze znaków oznaczających różne aspekty relacji zachodzących pomiędzy człowiekiem a Bogiem. Służą one nawiązaniu kontaktu pomiędzy człowiekiem a światem nadprzyrodzonym. Wieczernik, 169/2010

Trzy stopnie tajemnicy

Sakrament kapłaństwa czy sakrament święceń? Na czym polega różnica, jak zmieniło się teologiczne spojrzenie na szósty z siedmiu sakramentów? Co było powodem tej zmiany? Wieczernik, 167/2009

Ks. Franciszka Blachnickiego życiorys trójelementowy

Jeśli więc pytamy, jak rodzą się rzeczy wielkie, jak wyraża się świętość, to może częścią odpowiedzi będzie zwyczajna konsekwencja i wierność obranej drodze? Wieczernik, 165/2009

Rekolekcje szkolne

Przygotowanie rekolekcji ewangelizacyjnych rozpoczyna się około cztery miesiące przed zaplanowanym terminem. Polega na wyborze rekolekcjonisty, zebraniu zespołu animatorów, przygotowaniu odpowiednich spotkań rekolekcyjnych. Wieczernik, 152/2007

Trzy święte dni

Liturgia nie kończy się rozesłaniem ani w Wielki Czwartek, ani w Wielki Piątek. To tak, jakbyśmy z liturgii na chwilę tylko rozchodzili się do swoich zajęć. Wieczernik, 163/2009

Tak mało o aniołach

Poza Aniele stróżu mój używa się może kilku modlitw do aniołów. Jak często śpiewając „Święty, święty, święty” w czasie Mszy św. uświadamiamy sobie, że to hymn aniołów? Wieczernik, 154/2007

Jak dziś głosić Ewangelię

Jako chrześcijanie mamy najbardziej wartościową Nowinę do przekazania i często trudno nam zrozumieć i zaakceptować fakt, że tak niewielu chce nas słuchać. Wieczernik, 166/2009

Język ewangelizacji

Nie wystarczy „mówić prawdę” – nawet jeśli jest to „święta prawda”. Trzeba jeszcze mówić tę prawdę tak, aby osoba do której mówimy mogła ją zrozumieć i przyjąć. Wieczernik, 166/2009

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 7 z 11 Następna strona Ostatnia strona