Jak poradzić sobie z rozczarowaniem Kościołem? Tygodnik Powszechny, 21 października 2007
Walka o czystość i wewnętrzną wolność jest więc wysiłkiem wkładanym we wzrastanie do pełni człowieczeństwa.
Nikt nie oczekuje dzisiaj, że sama niewidzialna ręka rynku ukształtuje przyzwoitych i uczciwych ludzi, stworzy solidarne społeczeństwo oraz zapewni bardziej sprawiedliwy podział dóbr na świecie.
W 100. rocznicę Papieskiej Unii Misyjnej z ks. prał. Tomaszem Atłasem – dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce – rozmawia Grzegorz Polak
Uśmiechnięty święty, jak mówią niektórzy o o. Kolbem, nie miał wcale "wesołego" życia - oddychający jednym płucem, chory od młodości na gruźlicę szedł niemal od początku drogą krzyżową swojego losu.
Wszelkie rozważanie na temat państwa, jego kształtu i organizacji należy rozpocząć od pewnych uwag wstępnych, jako że bez nich nie będziemy w stanie później analizować zagadnień szczegółowych.
Jestem oryginałem, niepowtarzalną istotą i muszę czym prędzej wziąć odpowiedzialność za siebie. Być sobą, akceptować siebie – to zarazem zaszczyt, duma, ale i trud!
Mówiąc o wierze (czy człowieku wierzącym), najczęściej myślimy o wypełnianiu określonych praktyk religijnych. Wówczas jako człowieka wierzącego określamy kogoś, kto np. zachowuje posty i bierze udział we Mszy św. Przewodnik Katolicki, 14 lutego 2010
Właśnie mija sześćdziesiąt pięć lat od wydania pierwszego numeru miesięcznika „Znak”. W przyszłym roku upłynie pięćdziesiąt lat od rozpoczęcia II Soboru Watykańskiego. Co dalej z ideą Kościoła otwartego – tak ważną dla ludzi ze środowiska „Znaku” i zwolenników soborowych reform?
Czy ciało ma być moim bogiem czy wrogiem? A może w ogóle nie powinnam się nim interesować, skoro cała reszta świata interesuje się aż za bardzo?