Trzecie przykazanie Dekalogu to nie zachęta do odpoczynku, a tym bardziej do lenistwa, lecz do czegoś znacznie ważniejszego, a mianowicie do świętowania dnia Pańskiego! Przewodnik Katolicki, 27 lipca 2008
Życie człowieka wierzącego, a więc i czas odpoczynku jest drogą Boża. Na tej drodze jest czas i miejsce na wszystko i są wzloty i osamotnienie, szczęście i smutek, cuda i szary proch codzienności, zgiełk wielkiego miasta i cisza jezior.
Model odpoczynku „na leżąco” jest modelem z dawnych czasów. Kiedy człowiek ciężko harował fizycznie, polując, biegał po lesie albo pracował na roli, to dla niego najlepszym odpoczynkiem był brak ruchu. Głos ojca Pio, 46/2007
Jest pewne, iż, z punktu widzenia historycznego, dla chrześcijan niedziela przed dniem odpoczynku była dniem radości, wesela: zanim został uznany odpoczynek niedzielny, Didaskalia Apostolskie już mówiły: „W pierwszy dzień tygodnia wszyscy bądźcie radośni”.
W ostatnie wakacje wyjechałam razem z rodziną na wymarzony urlop za granicę. Cieszyliśmy się ogromnie, bo miał to być czas długiego i beztroskiego odpoczynku.
Przykazanie Pamiętaj, abyś dzień święty święcił mówi nie o dniu świętym, ale dniu odpoczynku. Pytanie natomiast, co dzisiaj owo świętowanie oznacza? Tygodnik Powszechny, 20 lipca 2008
Pomiędzy sferą sakralną a profaniczną w życiu społecznym znajduje się czas odpoczynku. To, co przynależy do obowiązku pracy, zostaje zawieszone, a to, co zwykło się oddawać Bogu, już wypełniono.
Nie możemy tłumaczyć się, że życie na wysokich obrotach, stale w biegu, bez odpoczynku to wola Stwórcy wobec nas. Satysfakcja z wykonanej pracy, duma – to stan chwilowy, przemijający. Warto, 4/2008
Czas dla rodziny, wspólny odpoczynek, oderwanie się od pracy, codziennych obowiązków i rutyny – to świetna okazja, by uświadomić sobie, jak wielkim darem Bożym jest dla człowieka małżeństwo i rodzina.