O Bożej miłości ukrytej na kartach Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu z ks. prof. dr. hab. Stanisławem Hałasem SCJ, wykładowcą egzegezy Starego Testamentu na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, rozmawia kl. Artur Makara SCJ.
Trudno pogodzić się z upływem czasu. Boimy się śmierci, starości, bezczynności… Nie uspokaja nas myśl, że trzeba żyć dniem dzisiejszym, że taka jest normalna kolej rzeczy – coś się dla nas kończy, coś nowego się zaczyna.
Ubodzy są świętymi Boga – nade wszystko ci brudni, śmierdzący, odrażający, nędzarze, żebrzący, sprzedający się za pieniądze, myszkujący w śmietnikach... Oni wszyscy są świętymi, jak najbardziej dosłownie.
Nasze życie, jak uczy Kościół, „zmienia się, ale się nie kończy”. Nasze opowiedzenie się za cywilizacją życia lub śmierci odnosi się nie tylko do doczesności, ale i do życia w wieczności. Jak stać na straży cywilizacji życia? Jak wychowywać do cywilizacji życia?
Dzieci, jako kolędnicy misyjni, uczą się ponoszenia trudu i składania ofiary z własnego czasu, zdolności, a także rezygnacji z możliwości wzięcia dla siebie zebranych pieniędzy
Człowiek, który podejmuje decyzję, żeby wiernie służyć Panu Bogu we wszystkim, oczekuje często, że będzie doświadczał licznych dobrodziejstw. Dlatego przeżywa kryzys, gdy przychodzą różnego rodzaju trudności i przeciwności…
Z Claudią Di Giovanni – odpowiedzialną za Filmotekę Watykańską, działającą przy Papieskiej Radzie ds. Środków Społecznego Przekazu – rozmawia Włodzimierz Rędzioch
Jako chrześcijanie jesteśmy ciągle w drodze. Prowadzeni przez Ducha Świętego spotykamy innych, z którymi mamy dzielić się doświadczeniem miłości Boga i przez to umacniać ich w wierze, abyśmy wszyscy mogli iść za wolą Bożą do samego końca.
Wejście w zażyłą relację z Bogiem wymaga troski o czystość serca. W dążeniu do czystego serca konieczna jest konsekwencja w odrzuceniu wszystkiego, co nie jest Bogiem. Bez tej poważnej pracy nad oczyszczeniem serca nie jest możliwe życie w głębokiej komunii z Bogiem.
Forma użyta przez Ojca Świętego – „Rok Kapłański” – także ma swoją wymowę, wskazuje na kapłanów, czyli na tych, którzy przyjęli święcenia i noszą ten Boży dar w swoim sercu. To charyzmat niezwykły, niezatarte znamię. Niedziela, 26 lipca 2009