Narodowa strategia wychowania

Obok rozwijania i umacniania powyższych cech polskie wychowanie musi kształtować w młodym pokoleniu poczucie odpowiedzialności za swoje czyny. Z poczucia odpowiedzialności wyrastać powinny te dyspozycje, których niedostatek może być przyczyną naszych kolejnych niepowodzeń gospodarczych, społecznych i politycznych. Najważniejsze z nich są następujące:
– solidność w wypełnianiu obowiązków,
– uczciwość i praworządność,
– zdyscyplinowanie,
– zdolność zespołowego działania,
– konsekwencja i wytrwałość w dążeniu do wytyczonych celów.

Wspólny wysiłek takiego ukierunkowania wychowania w polskich rodzinach, szkołach i organizacjach społecznych powinien być konsekwentnie wspierany przez wszystkie, zdolne do podjęcia się tego zadania ośrodki opiniotwórcze. Pozwoli to na stopniowe przezwyciężanie naszych narodowych przywar i słabości, takich jak wybujały indywidualizm, skłonność do warcholstwa, nierzetelne wykonywanie pracy, brak wytrwałości czy lekceważenie swoich obywatelskich obowiązków wobec wspólnoty politycznej. Wspólny wysiłek na rzecz odnowy polskiego wychowania powinien także zaowocować stopniowym zmniejszaniem się liczby zachowań świadczących o tym, że niektórzy nie przyswoili sobie nawet elementarnych norm kultury własnego narodu i przy różnych okazjach prezentują postawy przynoszące wstyd całemu społeczeństwu polskiemu.