Ludzie są lepsi niż myślimy

– Od ilu lat działa polska sekcja Waszej organizacji i co jest przedmiotem jej działania? Na czym skupiacie swoją pracę?

– Sekcja polska działa od 2005 r. Działamy na zasadzie 3 kroków. Informujemy o sytuacji naszych sióstr i braci w Chrystusie, prosimy o wspólnotę modlitwy i trzeci krok – prosimy o wsparcie materialne. Biskupi z Libanu mówili nam: „My za Jezusa umieramy i modlimy się za was, wy nie możecie o nas zapomnieć przynajmniej w modlitwie”. Na taki apel nie można pozostać obojętnym.

Zapewne, jak wiele organizacji tego typu, nasz wysiłek jest skoncentrowany na przedstawieniu wiernym w Polsce naszego stowarzyszenia i celów jego działania. Służą temu prowadzone już w ponad 20 diecezjach akcje w parafiach, przeprowadzane przy współpracy z mediami, akcje „Cicha i wierna obecność – pomoc zakonom kontemplacyjnym” czy „SOS dla Ziemi Świętej”.

– Jedną z płaszczyzn działania jest pomoc palestyńskim rodzinom chrześcijańskim mieszkającym w Betlejem, ogólniej mówiąc w Autonomii Palestyńskiej. Dlaczego akurat tam kierujecie wsparcie? Jaka jest sytuacja tych rodzin?

– Jedna z naszych ostatnich akcji to „SOS dla Ziemi Świętej”. Do jej podjęcia zachęciła nas wizyta i rozmowy, jakie przeprowadziliśmy z nuncjuszem, patriarchą i kustoszem oraz wieloma rodzinami chrześcijańskimi w Betlejem. Sytuacja chrześcijan jest tam dramatyczna, o czym mówią same liczby. Na przestrzeni 40 lat liczba chrześcijan w Betlejem spadła z 20 do 1,5%. Stąd tak częste apele Ojca Świętego i wspomnianych przedstawicieli Kościoła lokalnego o pomoc. Wraz z zatrzymaniem ruchu turystycznego sytuacja ekonomiczna, szczególnie rodzin chrześcijańskich, stała się bardzo trudna. Wiele wyemigrowało, nie widząc dalszej perspektywy dla siebie, część pozostała, borykając się z trudnościami. Aby utrzymać tę garstkę chrześcijan, podjęliśmy akcję polegającą na rozprowadzaniu dewocjonaliów, wyrabianych ręcznie przez nich z drewna oliwnego, dając im w ten sposób możliwość utrzymania swoich rodzin. Myślę, że sytuację i postawę tych chrześcijan dobrze oddaje wypowiedź jednego z mieszkańców Betlejem: „Jeśli jeszcze ja wyjadę, to kto pozostanie tu z Jezusem?”.

– Komu jeszcze pomagacie i jak rozpoznajecie potrzeby?

– Nasza pomoc od początku kierowana jest tzw. kanałem kościelnym. Rocznie otrzymujemy 8-10 tys. próśb. Każda prośba, kierowana czy to przez parafię, czy przez wspólnotę zakonną, musi mieć podpis biskupa miejsca, co jest dla nas gwarancją właściwego wykorzystania ofiar naszych darczyńców, którym każdego roku przesyłamy raport finansowy z informacją jakim krajom i w jakiej mierze pomogliśmy.