Idźcie i pokazujcie czyli jak uciec przed nakazem Jezusa

Najtrudniejszy jest oczywiście początek – pierwsze słowa, kiedy się wydaje, że jesteśmy nienaturalni. Szatan wtedy szczególnie intensywnie walczy. Jednak mo­żemy zwyciężyć. Zależy to tylko od naszego pragnienia i otwarcia się na łaskę.

Warto również włączyć się w przygotowane akcje: ewangelizacja w szkole, w mieście, na ulicy – to doświadczenie, które pomaga przełamać bariery, we­wnętrz­ne opory.

I na koniec sprawa zdecydowanie najważniejsza i oczywista: modlitwa. Nie ma świadectwa bez mocy Ducha Świętego. Dopóki nie wezwę Pana mogę być atrak­cyjny, skuteczny, popularny, ale nie będę świadkiem. Tym się różni świadectwo od propagandy, że jest zakorzenione w łasce Bożej. I nie ma innej drogi. Nie wy­ście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał (J 15,16). I my jesteśmy wybrani. Idźmy i głośmy. Świat na nas czeka. I czekają na autentycznego świadka, który powie i pokaże, że żyje swoją wiarą. Nawet jeśli czasem i wyśmieją, i powiedzą, że jestem nawiedzony, potem zatrzymają się, by zastanowić się: a może to jednak praw­da...?

Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im po­lecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Je­zus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skoń­czenia świata” (Mt 28,16-20).