Doświadczenie nowości

Posiadają siostry bardzo wyrazisty charyzmat. Życie sióstr stanowi niejako odpowiedź na wyzwanie, które stoi obecnie przed Kościołem. Zajmują się siostry dość szczególnym zajęciem - przygotowaniem do sakramentów osób dorosłych.

Nasz charyzmat to przygotowanie ludzi do spotkania z Panem Bogiem w liturgii, w sakramentach świętych. Staramy się podprowadzić ludzi do tego niezwykłego wydarzenia. Rzeczywiście, najbardziej charakterystycznym elementem naszego apostolstwa jest katechumenat, czyli przygotowanie osób dorosłych do chrztu, bierzmowania i Eucharystii.

Ale i inna nasza działalność, np. praca w zakrystii czy praca wydawnicza, ma również na celu pomoc ludziom w tym najważniejszym spotkaniu. Staramy się pochylić nad indywidualnym człowiekiem, pamiętając, że jego historia życia jest historią świętą. Stąd, walczymy, by mieć czas dla człowieka i by on też nieco „wyhamował”, żyjąc w trybach zaśpieszonego świata.

Na czym polega pochylenie się nad człowiekiem, nad indywidualnym człowiekiem?

Staramy się być i żyć dla ludzi, którzy swą formację religijną zawierzyli naszej opiece. Ks. bp Wacław Świerzawski, który założył naszą Wspólnotę przed 18 laty, chciał, byśmy nie tylko osobom szukającym Pana Boga ofiarowały swój czas, ale i ich omodlały - w ich intencji żyły.

Czy wygląd sióstr ma jakieś znaczenie, czy wpisuje się w posługę sióstr?

Nasz biały habit jest znaczący: mówi, kim jesteśmy i co robimy. Jego biały kolor ma przypominać szatę chrzcielną, wszak chrzest jest pierwszą konsekracją. Również biel naszego habitu odsyła do Apokalipsy – koloru szaty ludzi zbawionych. Nasza odkryta głowa bez welonu wyraża m.in. pragnienie, by wyjść naprzeciw ludziom dalekim od Kościoła, by ułatwić im pierwszy kontakt. Osoby nie ochrzczone nie potrafią jeszcze czytać znaków, nie odbierają nas jako kogoś kojarzonego „mundurowo”, z instytucją.

Czym jest chrzest? Z jakimi konsekwencjami się wiąże?

Niegdyś zapytano Jana Pawła II o najważniejszy moment w jego życiu. Spodziewano się, że niewątpliwie powie o pontyfikacie. Po chwili milczenia odpowiedź zdumiała wszystkich: chrzest święty. Spotykając się z osobami nieochrzczonymi na nowo odkrywamy wartość i wielkość tego wydarzenia. Większość z nas, ochrzczonych w dzieciństwie, bez większej świadomości podchodzi do tego sakramentu.

Potrafimy niemal automatycznie wymienić, co nam chrzest daje: gładzi grzech pierworodny, czyni z nas dzieci Boże, włącza w Kościół. Ale jest to jeszcze dalekie od przeżycia autentycznego zachwytu, w jaką Bożo-ludzką rzeczywistość włącza nas chrzest, jak wielkie jest to wybranie.