Śladami patronów i wychowawców Europy

Swoją działalność polityczną rozpoczęła od rodzinnej Sieny, gdzie szerzyła swe idee. Z gronem osób podobnie myślących tzw. „Rodziną”29 zaczęła szerzyć ideę pokoju w państwie (miastach włoskich) na rzecz wyprawy krzyżowej i poprzez nią. W 1374 r. wezwano Katarzynę na kapitułę dominikanów do Florencji. Uznano tu prawowierność głoszonych przez nią nauk, udzielanych rad, a zwłaszcza objawień.

W 1378 r. wskutek usilnych nalegań papieża Urbana VI udała się z grupą swych współpracowników, doradców i uczniów do Rzymu, pomagając papieżowi w odnowie Kościoła, która pozwoliłaby przywrócić upragniony pokój, jedność i zgodę w chrześcijańskiej Europie. Umarła w opinii świętości 29 kwietnia 1380 r. w wieku 33 lat.

Katarzyna ze Sieny pozostawiła po sobie ok. 373 listy i modlitwy oraz autobiografię Dialog.

W 1411 r. otwarto jej proces kanonizacyjny, który objął zeznania wielu naocznych świadków, ale dopiero Pius II (1458-1464) w 1461 r. wyniósł ją na ołtarze. Paweł VI (1963-1978) 4 X 1970 r. ogłosił ją doktorem Kościoła, a Jan Paweł II 1 X 1999 r. współpatronką Europy. O jej zasługach dla Europy pisano: „(...) była osobą w szczególny sposób zaangażowaną w utrzymanie pokoju i wiary chrześcijańskiej w Europie. Jako kobieta nie mogąc zabierać głosu na równi z mężczyznami, pisała listy, docierające do różnych części Włoch i do całej Europy, w których niestrudzenie apelowała o respektowanie wartości chrześcijańskich w relacjach wewnątrzpaństwowych i w stosunkach między narodami. Swoje przesłanie kierowała do papieży oraz innych dostojników kościelnych, a także władców ówczesnej Europy. Jej działalność w wielu umacniała przekonanie, że Europa stanowi wspólną sprawę i wspólny, chrześcijański obowiązek” [30].

Edyta Stein

Urodziła się we Wrocławiu w 1891 r., w rodzinie żydowskiej, jednak została wychowana w tradycji laickiej. Studiowała w Niemczech filozofię i teologię. Była studentką i asystentką słynnego fenomenologa – prof. Edmunda Husserla (1859-1938).

W swych badaniach Edyta Stein próbowała dojść do syntezy fenomenologii z metafizyką tomizmu [31]. Wyniki badań podała w dziele Byt skończony a byt wieczny. W zawiłościach tych badań, jak pisał papież Jan Paweł II, „czekał na nią dar łaski. (...) Spotkanie się z chrześcijaństwem nie skłoniło Edyty do odrzucenia żydowskich korzeni, ale raczej pozwoliło je w pełni odkryć” [32].

Wstąpiła do zakonu karmelitanek bosych, przyjmując imię zakonne „Teresa Benedykta od Krzyża”. Na skutek prześladowań Żydów w Niemczech schroniła się do klasztoru w miejscowości Echt w Holandii, ale i tu nie uniknęła prześladowań nazistów. Po liście protestacyjnym holenderskich biskupów przeciwko prześladowaniom obywateli holenderskich pochodzenia żydowskiego, fala szykan i wywózek nie zmniejszyła się. Naziści zwiększyli swe wysiłki w eksterminacji Żydów.