Komu ufa młodzież?

Przywiązanie to więź uczuciowa dająca dziecku poczucie bezpieczeństwa – jest to pierwotna naturalna potrzeba życia. Bowlby uważa, że istnieje ścisła zależność przyczynowa pomiędzy kontaktami z matką w okresie dzieciństwa a późniejszą zdolnością w dorosłości do wchodzenia w związki emocjonalne z innymi ludźmi.

Erikson wskazuje, że u dziecka buduje się poczucie podstawowego zaufania w okresie do półtora roku od narodzin. Rodzi się ono wówczas, gdy rodzice zaspokajają potrzeby dziecka, co w konsekwencji powoduje poczucie własnej wartości u dziecka. Ale jeśli nie doświadczy takiej miłości, to staje się osobą lękliwą, albo manifestującą swoją niezależność, a ostatecznie konsekwencją tego procesu jest niedojrzałość emocjonalna, co się objawia w narcyzmie i zachowaniach socjopatycznych, niezdolności do życia w grupie, społeczeństwie.

Młodzież o zaufaniu

Na pytanie, czym jest dla ciebie zaufanie, postawione 93 uczniom Technikum Hotelarskiego, Ekonomicznego i Żywienia, dziewczęta odpowiedziały, że zaufanie to: – powierzenie i zaufanie do drugiej osoby (10 osób); wiara w kogoś (3); powierzenie sekretu (2); szczerość i wierność (2); nie wiem (2); zwierzenie; powierzenie tajemnicy; stan, który łączy kilka osób lub tylko dwie osoby; poczucie bezpieczeństwa; pewność; to coś, co sprawia, że czuję się bezpiecznie i wiem, że zawsze jest ktoś na kogo mogę liczyć; poczucie, że jest się uczciwym; nie ma stuprocentowego zaufania.

Z kolei chłopcy stwierdzili, że dla nich zaufanie to: – ufanie drugiej osobie (4); wierność i poleganie na kimś (3); uczucie do drugiej osoby (2); wiara w drugą osobę; łatwowierność; cecha, którą obdarzamy bliskie nam osoby; budowanie więzi; więź miedzy osobami; wiara i bezpieczeństwo; powierzenie drugiej osobie i otrzymanie pomocy; oparcie, pomoc, bezpieczeństwo; obdarowanie kogoś, świadomość, że się mu wierzy; ważna rzecz.

Komu ufasz? – to pytanie postawiono uczennicom: (15 – przyjacielowi, 7 – przyjaciółce); rodzinie (9); sobie (9); rodzicom (6); mamie (7), chłopakowi (5); rodzeństwu (3); Bogu (3); koleżance (2); babci (2); tacie (2); psychologowi, księdzu, komuś z telefonu zaufania, Kościołowi, szkole, psu.

Zastanawiające w tych odpowiedziach jest zaufanie tylko do siebie, wyrażone przez dziewięć dziewczyn. Świadczy to o braku zaufania do drugiego człowieka, co w konsekwencji może prowadzić do samotności.

A komu ufają chłopcy? – rodzicom (12); przyjaciołom (11); dziewczynie (6); mamie (5); Bogu (4); babci (3); sobie (3); siostrze (2); ojcu; nie wszystkim osobom w rodzinie; żadnej instytucji; nikomu, jeden z uczniów stwierdził: nie ufam sobie – co może budzić niepokój wychowawczy.