Wywoływanie duchów czy świętych obcowanie?

Medium dodaje niektóre rzeczy szczegółowe o mojej babci np. że ma włosy siwe itp. Na koniec mnie pyta: „Czego pragnie pan od swej babci?”. A ja: "Żeby mi powiedziała, jakie jest moje prawdziwe powołanie i stan". Na te słowa medium dopowiada zakłopotane: „Inne medium może usatysfakcjonować pana. Ja nie. Mówię tylko to, co widzę”. Potem, aby złagodzić niefortunne wrażenie, które wywołał ten incydent na sali, ciągle obserwując mnie bacznie, oświadcza: „Proszę pana, za panem widzę pańskiego ojca. […] Niech pan mi powie, czego chce pan od swego ojca?”. A ja z olimpijskim spokojem: „Tego samego, o co prosiłem moją babcię”. I tu znowu powtórzyła się scena upokarzająca dla medium, która powtórzyła swoją deklarację. Od tego momentu nie zwróciła się więcej do mnie.

Podane przez medium informacje dotyczące babci księdza można odnieść do każdej starszej kobiety. Natomiast jego ojciec faktycznie już nie żył. Gdyby więc kontakt z nim był prawdziwy, zmarły rodzic na pewno potrafiłby odpowiedzieć na postawione pytanie. Medium zaś podawało tylko ogólne informacje, obserwując reakcję poszczególnych ludzi. Gdy była ona pozytywna, kontynuowało swój wywód.

Kościół odrzuca spirytyzm

Częstotliwość oszustw oraz zagrożenie dla zdrowia psychicznego były ważnymi motywami negatywnej oceny spirytyzmu ze strony Kościoła. Jednak najważniejszym argumentem jest towarzyszące spirytyzmowi przekonanie o możliwości przekroczenia dzięki własnym siłom i umiejętnościom czasu osobowego, a także jego granicy – śmierci. Tymczasem kto inny jest Panem życia i śmierci. Świadome praktykowanie spirytyzmu przez katolików uznał Kościół za wykroczenie moralne. Odrzucali spirytyzm papieże – pierwszym znanym pismem na ten temat jest dokument Aleksandra IV z 1528 roku. W roku 1917 Kongregacja Świętego Oficjum odpowiedziała negatywnie na pytanie, czy katolik może uczestniczyć w seansie spirytystycznym. Jej stanowisko podkreśla, że katolik nie powinien brać udziału w seansie ani jako jego czynny uczestnik, ani jako jego bierny obserwator. Sobór Watykański II przypomina o jedności zmarłych z całym Kościołem i o wymianie dóbr duchowych ze zmarłymi poprzez modlitwę i Mszę Świętą w ich intencji. Sobór odwołuje się do cytowanych wyżej zakazów w przypisie do n. 49 Konstytucji Lumen gentium, podkreślając ich ważność.

W swoim osądzie spirytyzmu Kościół powołuje się na starą tradycję biblijną, bowiem już w Księdze Kapłańskiej znajdujemy bardzo surowy osąd praktyki wywoływania duchów. Jahwe mówi do Mojżesza: Także przeciw każdemu, kto się zwróci do wywołującego duchy albo do wróżbitów, aby uprawiać nierząd, zwrócę oblicze i wyłączę go spośród jego ludu (Kpł 20, 6).