Nieuczciwość w Biblii

W Księdze Przysłów znajdujemy wiele odniesień do interesującego nas tematu. Księga ta ukazuje Boga, jako tego, który miłuje prawdę i spodziewa się, że będziemy uczciwi: „Nie spotka zło żyjących uczciwie, ale u grzesznych pełno nieszczęścia. Wstrętne dla Pana są usta kłamliwe, lecz w prawdomównych ma upodobanie” (12,21-22).

Oszczerstwa i zniewagi bowiem sprawiają ból i pozostawiają trwałe ślady, podobnie jak rany fizyczne: „Maczugą, mieczem, ostrą strzałą – fałszywy świadek przeciw bliźniemu” (25,18). Bóg nie uznaje nieuczciwości w transakcjach biznesowych: „Wstrętne dla Pana dwojakie ciężarki, i waga fałszywa – niedobra” (20,23); „Obrzydła dla Pana waga fałszywa, upodobaniem Jego – ciężarek uczciwy” (11,1); „Postępowanie uczciwe i prawe milsze Panu niż krwawa ofiara” (21,3).

Zysk osiągnięty w nieuczciwy sposób sprawia chwilową przyjemność: „Chleb oszustwa miły jest człowiekowi, lecz potem usta napełni kamieniem” (20,17). Bogactwa zdobyte nieuczciwie nie trwają wiecznie: „Gromadzenie skarbów językiem kłamliwym, to wiatr ścigany – szukanie śmierci” (21,6).

Księga Przysłów ukazuje, iż przywódcy cenią tych, którzy mówią prawdę: „Prawe usta królowi są miłe, uczciwie mówiących on kocha” (16,13). Szczerość jest cenniejsza od pochlebstwa: „Kto kogoś strofuje, w końcu łaski znajdzie bardziej niż język, co schlebia” (28,23). „Z winy swych ust nieprawy w potrzasku, mąż prawy uniknie nieszczęścia. Każdy się syci owocem swych ust, czyn rąk człowieka odda mu zapłatę” (12,13-14).

Biblia zachęca do uczciwości i szczerości: „Upominanie zaś nasze nie pochodzi z błędu ani z nieczystej pobudki, ani z podstępu, lecz jak przez Boga zostaliśmy uznani za godnych powierzenia nam Ewangelii, tak głosimy ją, aby się podobać nie ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca” (1Tes 2,3-4). „Staramy się bowiem o to, co dobre, nie tylko przed Panem, ale i przed ludźmi” (2Kor 8,21).

W dwóch, z dziesięciu przykazań, jest mowa o uczciwości: „Nie kradnij” i „Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu” (Wj 20,15-16). Biblia chwali i wynosi uczciwych ludzi. Podkreśla, że robotnicy budujący Świątynię Pana byli uznani za godnych zaufania, „gdyż pracowali uczciwie” (2Krl 22,7).

Poza tym, w wielu miejscach Biblia wzywa do uczciwego postępowania. Np. w 2 Krn 31,14-15 czytamy o Lewicie imieniem Kore, przełożonym Edena, Miniamina Jeszuaego, Szemajasza, Amariasza, Szechaniasza, którzy przebywali w miastach kapłańskich, aby uczciwie przydzielać zaopatrzenie swoim braciom, według odpowiednich grup, zarówno wielkim, jak i małym. Czym jest uczciwa zapłata? Bóg już w czasach Mojżesza uczył, co to znaczy: „Nie będziesz uciskał swego bliźniego i nie będziesz go obdzierał. Nie będziesz zatrzymywał u siebie przez noc do rana zapłaty najemnika” (Kpł 19,13).