Nieuczciwość w Biblii

Szczególne wezwanie do bycia uczciwym Boże Słowo kieruje do władz (1Tm 2,1-2). Człowiek nieuczciwy nie może rządzić innymi, gdyż rujnuje naród i przynosi hańbę społeczeństwu. Biblia przestrzega przed skutkami bycia nieuczciwym. W Iz 59,4 Bóg piętnuje powszechną grzeszność Jego ludu. Pośród wielu innych grzechów, Pan oskarża sędziów o nieuczciwość: „Nikt nie skarży do sądu według słuszności i nikt tam szczerze sprawy nie dochodzi”.

Ktoś inny ostatnie zdanie tłumaczy: „Nikt nie prowadzi sprawy uczciwie”. Micheasz zaś mówi: „Zniknął pobożny z kraju, nie ma uczciwego wśród ludzi, wszyscy czyhają na rozlew krwi, jeden na drugiego sieć zastawia (Mi 7,2). Tam, gdzie znikają Boże zasady, tam panuje zepsucie, tyrania i przemoc. W Izraelu brak uczciwych ludzi w kraju spowodował jego upadek. Zaś zepsucie dosięgło zarówno urzędnika, jak i sędziego, i dostojnika, a najuczciwszy między nimi jest jak cierń (Mi 7,3).

Biblia uczy nas, że ostatecznie skutki nieuczciwości spadną nagle na naszą głowę. Tylko głupiec będzie próbował czynić wbrew Bożej woli, pomimo Bożych ostrzeżeń. Gdzie nie ma miejsca dla uczciwości, tam panuje odstępstwo od Pana, zepsucie, niepokój i bezkarność. Nie ma miejsca na prawdę, ani na prawo (Iz 59,14).

Zachęta do uczciwości

Wypowiedzi o nieuczciwości potwierdzają, że uczciwość jest jedną z ważniejszych cech chrześcijanina, gdyż Bóg wiele razy zwraca na nią uwagę w Piśmie Świętym. Uczciwość człowieka jest widoczna w jego czynach. Nie należy ona do sfery rzeczy niewidzialnych i niesprawdzalnych. Człowiek uczciwy daje temu wyraz w swoim postępowaniu. Człowiek uczciwy to człowiek, który jest „przezroczysty” w swoim działaniu. Nie ma nic do ukrycia. Jest zawsze gotowy, by w razie potrzeby okazać dowód uczciwego postępowania i zamiarów.

Bóg delikatnie, aczkolwiek stanowczo przypomina: „Nie zapomnę nigdy wszystkich ich uczynków” (Am 8,7). Piękną i ważną zasadę przypomina autor Listu do Hebrajczyków: „We wszystkim pragniemy postępować uczciwie” (13,18). Wymowna jest też wypowiedź psalmisty: „Nie zasiadam z ludźmi fałszywymi ani z niegodziwymi się nie spotykam” (Ps 26,4).

Ludzie fałszywi to ci, którzy „ukrywają, kim są”. W kilku przekładach Biblii użyto tu wyrazu „obłudnicy”. Słowa te można z pewnością odnieść do tych, którzy ukrywają przed innymi swoje cele, zamiary albo prawdziwe oblicze. Ich zachowanie przywodzi na myśl słowa Jezusa, który o fałszywych prorokach powiedział, że „przychodzą do was w okryciu owczym”, choć tak naprawdę są „drapieżnymi wilkami” (Mt 7,15).

Trzeba być odważnym, by wybrać uczciwość. Chodzi o odwagę dnia codziennego, która nadaje życiu szlachetność. Trzeba zdecydowanie zamienić dziś nieuczciwość na uczciwość!