Sekty w szkole

Cechy charakterystyczne grup kultowych, po których możemy je rozpoznać:

1. Pierwsze spotkanie z grupą wywiera na człowieku ogromne wrażenie, pokazuje zupełnie odmienny światopogląd, który potrafi wytłumaczyć każdy problem, a dodatkowo opiera się na prostych zasadach.

2. Na czele grupy stoi mistrz, który jako jedyny posiada boską moc i zna całą prawdę o świecie.

3. Grupa kultowa odróżnia się od innych osób poprzez ubiór, specyficzne słownictwo, określony sposób odżywiania, ograniczenie kontaktów z szerszym środowiskiem.

4. Grupa stanowi elitę, pozostała cześć ludzkości jest nieuleczalnie chora, może wyzdrowieć pod warunkiem przystąpienia do grupy.

5. Odrzuca klasyczną naukę i myślenie racjonalne, nauka członków grupy jest traktowana jako jedyna prawdziwa wiedza.

6. Grupa kultowa chce, aby nowy członek zerwał swoje dotychczasowe kontakty, ponieważ są one przeszkodą na drodze do pełnego rozwoju duchowego.

7. Żąda bezwarunkowego przestrzegania ustanowionych reguł i dyscypliny.

8. Wypełnia cały czas grupy, np. poprzez werbowanie nowych członków, medytacje, kursy, rozdawanie ulotek prezentujących wspólnotę.

9. Grupa traktuje siebie jako prawdziwą rodzinę,  krytyka z zewnątrz jest uznawana za dowód słuszności jej poglądów.

10. Sekta tłumaczy wszelkie niepowodzenia jednostki jako skutek jej niedostatecznego zaangażowania i braku silnej wiary.

W jaki sposób grupa kultowa werbuje nowych członków?

1. Za pośrednictwem bliskich osób np. krewnych czy sympatii, które są członkami grupy.

2. Poprzez nieznajomych, którzy starają się zaprzyjaźnić z daną osobą (przeważnie jest to osoba płci przeciwnej).

3. Za pośrednictwem spotkań organizowanych przez grupę np. projekcja filmu, kursy językowe, grupy dyskusyjne.

4. Oferują pomoc, bardzo często bezpłatną, podkreślają żeby  nie podejmować pochopnie decyzji, jednocześnie zachęcają do zaangażowania się w działalność grupy.

5. Rozdają ulotki, rozwieszają plakaty, dają ogłoszenia w prasie.

6. Próbują uzyskać osobiste informacje o osobie, żeby jak najszybciej poznać jej słabości i wiedzieć w jaki sposób i za pomocą jakich środków stosować manipulację.

7. Podkreślają negatywne aspekty świata, zapewniając że grupa może wybawić osobę od wszelkich problemów.

8. Powołują się na autorytet Biblii i Kościoła, interpretując jego nauki w sposób „przydatny” dla ideologii grupy.

Przynależność do różnego typu grup kultowych jest związana z wieloma konsekwencjami. Są one w sposób jednoznaczny zależne od wielu czynników takich jak: rodzaj grupy kultowej, czas przebywania człowieka pod „opieką” grupy, jego indywidualne predyspozycje psychiczne, wpływ środowiska zamieszkania. „Destrukcyjna działalność dotyczy kilku wymiarów: osoby, rodziny i społeczeństwa. W osobie – widzimy destrukcję psychiki i utraty zdrowia, np. ktoś po wystąpieniu z sekty ma bardzo silne zaburzenia psychiczne, zaburzenia świadomości, obsesje, depresje, myśli i próby samobójcze”^[2] Literatura przedmiotu z zakresu grup kultowych pozwala na wyodrębnienie zagrożeń dla człowieka w zakresie trzech sfer: psychiczno-duchowej, fizycznej oraz społecznej.

1. Konsekwencje psychiczno-duchowe

Związane są przede wszystkim z manipulacją umysłową człowieka, co w konsekwencji prowadzi do jego psychicznego wyniszczenia, jak również jego rodziny i całego otoczenia. Grupa kultowa chce, aby człowiek zerwał dotychczasowe stosunki społeczne, żąda od niego totalnego przestrzegania ustanowionych przez siebie reguł, ingeruje w jego życie. Objawia się to zmianami w zakresie myślenia, samodzielnej krytyki, czy wolnej woli. Grupa kultowa poprzez odwoływanie się do wyższych wartości może doprowadzić człowieka do odrzucenia jego  norm etycznych i moralnych. Techniki stosowane w grupach kultowych podkreślają wymiar magiczny danej grupy, co wpływa na przyjęcie jej zasad, zastąpienie dotychczas wyznawanej wiary przez ideologię grupy, jak również kreowanie fałszywego obrazu Boga. Warte podkreślenia są zmiany osobowościowe, szczególnie u osób, które są byłymi uczestnikami sekt. Przejawiają się one m.in. w: nieumiejętnością samodzielnego myślenia, zaniku możliwości rozpoznawania dobra i zła. Najpoważniejszym zagrożeniem jest tzw. „syndrom indoktrynacji”. Do jego istotnych cech zalicza się m.in.: brak możliwości prowadzenia swobodnej rozmowy, bezkrytyczne cytowanie słów mistrza, trudność w koncentracji i niepodzielność uwagi, zaburzenia w zakresie wolnej woli, uczucie ustawicznego lęku i zagrożenia^[3].