Sekty w szkole

Poważną konsekwencją psychiczną jest utrata wiary w sensie religijnym. Sekta może ją ukierunkować w odmienną stronę, związać z obiektem kultu (w satanizmie z Szatanem), może też prowadzić w stronę fanatyzmu religijnego. Grupa kultowa często buduje posłuszeństwo człowieka na podstawie poczucia winy czy też różnych form medytacji. Liderzy grup kultowych dążą też do zmiany tożsamości u adepta, aby nowy członek grupy wyzbył się niezależnego myślenia, własnego świata wyobraźni, czy systemu wartości poprzez korygowanie jego świadomości. Tłumi się jego emocje i pragnienia, przez co staje się coraz bardziej niewrażliwy na otaczającą go rzeczywistość.

2. Konsekwencje społeczne

Przejawiają się one głównie poprzez izolację od życia społecznego i kulturowego, obojętność wobec innych ludzi, ich przedmiotowe traktowanie. Poprzez różnego typu manipulacje grupa kultowa doprowadza człowieka do automatycznej dyspozycyjności, natomiast działania na rzecz całego społeczeństwa są nie do zaakceptowania przez członków grupy. Antyspołeczne nastawienie grup kultowych ma swoje dwa źródła:

a) Założenia doktrynalne grupy kultowej, m.in.: przekonanie o własnej wyjątkowości i niepowtarzalności oraz o byciu wybranym przez obiekt kultu, dualistyczne podejście wobec świata, mit wroga, katastrofizm.

b) Patologiczna struktura grupy – m.in. niekwestionowany autorytet lidera. Jedyną nauką możliwą do zaakceptowania jest ideologia grupy kultowej.

Tworzy ona zamkniętą przestrzeń, izolując się od zewnętrznego świata, który jawi się jako wrogi i niepożądany, przez co dana osoba nie nawiązuje kontaktów społecznych poza obszarem grupy. Ponadto wiele grup kultowych, aby pokazać swój sprzeciw wobec świata społecznego, wchodzi w konflikt z prawem, m.in. sataniści, którzy są znani z dewastacji cmentarzy, jak również z rytualnych morderstw zwierząt.

Najbardziej istotne jest jednak rozbicie więzi rodzinnych. Lider grupy chcąc zapewnić sobie całkowitą kontrolę nad jej członkami, dąży do zniszczenia biologicznej więzi między dziećmi a rodzicami. W przypadku małżeństwa dąży do zwalczenia miłości małżeńskiej, nauczenia wzajemnego donosicielstwa. B. Fillaire cytuje dyspozycje wydawane członkom grupy przez lidera Kościoła S.M. Moona: „Rozkazałem wszystkim pobłogosławionym małżeństwom, aby opuściły swoje rodziny. Każda matka musiała nauczyć się traktować swoje dziecko jak wroga”^[4]. Dodatkowo stosowane są praktyki bicia dzieci na polecenie guru grupy, czy też zmuszanie ich do prostytucji lub sutenerstwa.

Członkowie grup kultowych nie podejmują działań związanych z rozwojem środowiska, z którego pochodzą. W ich ideologii bardzo często jest zawarta wrogość wobec państwa, które może być źródłem zagrożenia dla ich funkcjonowania. Odrzucają szacunek dla symboli narodowych, uczestnictwo w wyborach, czy też pomoc społeczną. Często członkowie grupy mają zakaz czytania gazet, oglądania telewizji czy słuchania radia. Niektórzy liderzy celowo chcą się włączyć aktywnie w sferę polityki i nawiązać kontakty ze znanymi politykami, aby móc w różnym stopniu wywierać wpływ na sprawy w wymiarze regionalnym jak i całego państwa.

3. Konsekwencje fizyczne

Najważniejszą kwestią w tym zakresie są praktyki grupy kultowej (m.in. tańce, medytacje, mantra), które początkowo są atrakcyjne, ale z biegiem czasu mogą prowadzić do uzależnień. Członkowie grup są zmuszani do wielogodzinnej pracy, ograniczania ilości snu, niewłaściwie się odżywiają. Często występują takie choroby jak: AIDS, gruźlica, żółtaczka, anoreksja, jednak w wielu przypadkach wyznawcom odmawia się leczenia w imię wyznawanej ideologii. Natomiast liderzy tłumaczą choroby zbyt słabym zaangażowaniem się członków w sprawy grupy, choroba jest dla nich karą za nieodpowiednie wykonywanie swoich obowiązków. Destrukcja fizyczna człowieka jest etapem wstępnym do jego całkowitego zniewolenia.

Wpływ sekty na młodego człowieka jest ogromnie destrukcyjny i prowadzi do jego całkowitego upadku. Dlatego też każdy nauczyciel i wychowawca powinien uwzględnić w swojej pracy niebezpieczeństwo wpływu sekty na jego uczniów i wychowanków, jednocześnie starając się nawiązać kontakt z ich rodzicami, organizacjami społecznymi i Kościołem, aby razem podjąć działania zmierzające do ochrony naszych dzieci.

Ilona Gołębiewska – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Katedra Edukacji i Kultury