Jeśli wierzymy tak jak jeździmy samochodami, to nasza wiara wystawiana jest naprawdę na wielką próbę. Polscy kierowcy albo pozostawiają ją na progu domów, albo po prostu adrenalina przesłania im cały świat. Chyba nawet św. Krzysztof gubi się w bogactwie prymitywnych gestów i zachowań obecnych w świecie komunikacji drogowej.
Człowiek, który podejmuje decyzję, żeby wiernie służyć Panu Bogu we wszystkim, oczekuje często, że będzie doświadczał licznych dobrodziejstw. Dlatego przeżywa kryzys, gdy przychodzą różnego rodzaju trudności i przeciwności…
Kościół nie oddaje zasadniczo czci poszczególnym przymiotom Stwórcy, uważając każdy z nich za odmienne ujęcie tej samej Bożej natury. Jednak Miłosierdzie jest przymiotem szczególnym, określa bowiem, jaki Bóg naprawdę jest. Zasadniczym aktem nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego jest ufność. Przewodnik Katolicki, 5 października 2008
Jak to jest przeżywać Wielki Tydzień na Górze Oliwnej, gdzie Chrystus zbierał siły przed Męką? Jak to jest być w tym czasie w Jerozolimie? – w rozmowie z Agnieszką Dziarmagą opowiada o tym przełożona sióstr elżbietanek w Domu Pokoju (Home of Peace) na Górze Oliwnej – s. Szczepana Hrehorowicz
Bł. ks. Ignacy Kłopotowski miał głęboką świadomość, że człowiek, który przyjmuje Komunię świętą, staje się świątynią Trójcy Przenajświętszej. Ta obecność Trójcy Świętej jest darem i zadaniem, by chrześcijanie stanowili jedność z Bogiem i między sobą.
Na pytanie: „Co czeka nas po śmierci?”, wiele osób mówi o życiu poza ciałem, wędrówce dusz albo „zjednoczeniu z Kosmosem”. Nawet katolicy, słysząc o zmartwychwstaniu ciał, reagują odruchowo słowami: „Po co mi ciało w niebie?”.
„Kapłani Nowego Przymierza są ludźmi, aby mogli współczuć tym, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sami podlegają słabości” (J. H. Newman).
Jako chrześcijanie mamy najbardziej wartościową Nowinę do przekazania i często trudno nam zrozumieć i zaakceptować fakt, że tak niewielu chce nas słuchać. Wieczernik, 166/2009
Przybędę w godzinę śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć pierwszych sobót miesiąca odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jedną część różańca i przez piętnaście minut rozmyślania nad jedną lub kilkoma tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia.
Chcemy wyruszyć w drogę ku paschalnej tajemnicy naszego Pana, ku Jego wniebowstąpieniu i wywyższeniu. Chcemy przyjąć Ducha Świętego, który i nas chce uzdolnić swoimi darami do bycia świadkami Syna Bożego. Pomocą będzie nam z całą pewnością nauczanie bł. Jana Pawła II, które wciąż na nowo będziemy odkrywać i wprowadzać w życie