Chcemy wyruszyć w drogę ku paschalnej tajemnicy naszego Pana, ku Jego wniebowstąpieniu i wywyższeniu. Chcemy przyjąć Ducha Świętego, który i nas chce uzdolnić swoimi darami do bycia świadkami Syna Bożego. Pomocą będzie nam z całą pewnością nauczanie bł. Jana Pawła II, które wciąż na nowo będziemy odkrywać i wprowadzać w życie
Piszę te słowa w sobotę, 2 kwietnia 2011 roku, w szóstą rocznicę śmierci Jana Pawła II. Czytelnicy „Biblioteki Kaznodziejskiej” wezmą do ręki ten egzemplarz naszego czasopisma 1 maja 2011 roku w dniu beatyfikacji sługi Bożego. W misterium paschalnym Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, które celebrować będziemy uroczyście przez kolejne tygodnie okresu wielkanocnego ma udział każdy z nas. W tej perspektywie chcemy też widzieć całe życie błogosławionego Jana Pawła II. Wiele razy na tych łamach odwoływaliśmy się do jego nauczania, przypominaliśmy je, czerpaliśmy z niego inspirację. Dzisiaj dziękujemy Bogu za świadectwo jego życia i za jego paschalny wymiar. Błogosławiony Jan Paweł II głosił nam Jezusa Chrystusa, był zwiastunem dobrej nowiny o zmartwychwstaniu, która jest źródłem nadziei dla każdego z nas. W encyklice Redemptor hominis nasz nowy Błogosławiony pisał: „Odkupiciel człowieka, Jezus Chrystus jest ośrodkiem wszechświata i historii […]. Ku Niemu kierujemy nasze spojrzenie, powtarzając wyznanie św. Piotra: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego», bo tylko w Nim, Synu Bożym, jest nasze zbawienie (J 6,68; por. Dz 4,8 nn.). Poprzez całą tak bardzo wraz z Soborem rozbudowaną świadomość Kościoła, poprzez wszystkie warstwy tej świadomości, poprzez wszystkie kierunki działalności, w której Kościół wyraża siebie, odnajduje i potwierdza siebie – stale musimy dążyć do Tego, który jest Głową (por. Ef 1,10.22; 4,25; Kol 1,18), do Tego, «przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy» (1 Kor 8,6; por. Kol 1,17), który równocześnie jest «drogą i prawdą» (J 14,6) i «zmartwychwstaniem i życiem» (J 11,25); do Tego, którego widząc, widzimy także i Ojca (por. J 14,9), do Tego, którego odejście przez Krzyż, a potem Wniebowstąpienie było pożyteczne dla nas (por. J 16,7), ażeby Pocieszyciel przyszedł do nas i stale przychodził: Duch Prawdy (por. J 16,7.13). W Nim są „wszystkie skarby mądrości i wiedzy” (Kol 2,3), Kościół jest Jego Ciałem (por. Rz 12,5; 1 Kor 6,15; 10,17; 12,12.27; Ef 1,23; 2,16; 4,4; Kol 1,24; 3,15), «jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego», którego źródłem jest On! On Sam! Redemptor!” (encyklika Redemptor hominis, 1.7).
Chcemy więc wyruszyć w drogę ku paschalnej tajemnicy naszego Pana, ku Jego wniebowstąpieniu i wywyższeniu. Chcemy przyjąć Ducha Świętego, który i nas chce uzdolnić swoimi darami do bycia świadkami Syna Bożego. Pomocą będzie nam z całą pewnością nauczanie bł. Jana Pawła II, które wciąż na nowo będziemy odkrywać i wprowadzać w życie. Mamy nadzieję, że na tej drodze wsparciem okażą się również materiały, które redakcja „Biblioteki Kaznodziejskiej” proponuje na maj i czerwiec – wraz z cennymi komentarzami Ojców Kościoła na wszystkie niedziele i święta oraz dodatkowymi pomocami – jak zawsze w tych dwóch miesiącach – w postaci czytanek na nabożeństwa majowe i czerwcowe. Pocieszyciel, Duch Prawdy niech stale do nas przychodzi i niech nas prowadzi!
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
O św. Stanisławie Kostce rozmawiają jezuiccy nowicjusze z Gdyni: Marcin, Szymon, Jakub i Mateusz
O kryzysie Kościoła mówi się dziś bardzo wiele, choć nie jest to w jego historii sytuacja nowa.