− Te dzieci nie są niepotrzebne, przychodzą na ten świat w jakimś celu. Według mnie są idealne − przekonuje pastor Lee Jong-rak, mówiąc o chorych i upośledzonych maluchach, dla których założył „skrzynkę dla dzieci”.
Tak, otrzymywałem porady co do mojej osoby, jak również upomnienia, wszystkie na temat życia duchowego. Tak samo dla innych – Ojciec Pio tym samym potwierdził opinię, że już w wieku pięciu lat rozmawiał z Matką Bożą.
Gdybyśmy poszli za wskazaniami Papieża, zupełnie inaczej myślelibyśmy o Kościele. Na pewno nie uciekalibyśmy od trudnej przeszłości, ale umielibyśmy podejść do niej w sposób chrześcijański, a więc z miłością. A tego nam z całą pewnością zabrakło. Idziemy, 3 czerwca 2007
Opowieść o samotności zasłyszana w niedawny zimowy wieczór. Zwierzenie osoby, której nikt o osamotnienie nie posądzał. W naszej świadomości tkwi bowiem głęboko przeświadczenie, że nieodłączną cechą starości jest życie w pojedynkę
Współczesne społeczeństwo jest bardzo zranione, niezrównoważone, zdezorientowane. Oddala się od Boga, gubi sens życia, zatraca jego smak, bo tylko Jezus może dać pełnię życia. Dlatego potrzeba znaków miłosierdzia. W drodze, 10/2008
Spotkanie Jana Pawła II z młodymi świata w Częstochowie napełniło nadzieją życie wielu z nich. Dziś młodzi udający się do Krakowa na Światowe Dni Młodzieży to biologiczne i duchowe dzieci rodziców, którzy czuwali ze świętym Papieżem Polakiem ćwierć wieku temu na jasnogórskich błoniach
Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego będzie opowiadać, jak historia Polski i wiata wpłynęła na ich życie. I jak oni wpłynęli na bieg tej historii
Ostatnio wydarzeniem stał się film Jan Paweł II Johna Kenta Harrisona z Jonem Voightem w roli tytułowej. Opowiada on o życiu Karola Wojtyły aż do śmierci Jana Pawła II. Szkoda tylko, że w Polsce do kin trafiła wersja filmu skrócona o godzinę. Powściągliwość i Praca, 4/2006
Niedługo po osiemnastych urodzinach zdała maturę. Opuściła mury domu, za którym już nigdy nie zatęskniła i pełna wiary w początek nowego życia, udała się na studia do innego miasta. Wreszcie odcięła się od środowiska, które postrzegało ją wyłącznie za dziecko niczyje. Zamknęła za sobą drzwi przeszłości i w końcu nadeszły te długo oczekiwane dni, kiedy czuła się na równi z innymi.
Zdaniem Havla żyjemy obecnie „w pierwszej cywilizacji ateistycznej, czyli w cywilizacji, która utraciła związek z nieskończonością i wiecznością. Dlatego przeważa w niej zawsze korzyść krótkotrwała nad długotrwałą”.