Świątynia pod wezwaniem

W świątyni znajdziemy portrety Jana Pawła II, jest grób ks. Jana Twardowskiego, ale trudno dopatrzyć się symboliki Bożej Opatrzności. Obraz Maryi Matki Bożej Opatrzności, czczony w kościele San Carlo ai Catinari w Rzymie, obecny jest tylko na kartkach pocztowych, które można kupić przy wejściu.

Codziennie o 18.00 są Msze. Najczęściej odbywają się w niebieskim baraku, gdzie urządzono polowy ołtarz. Także codziennie, z woli Prymasa, odprawiane jest nabożeństwo różańcowe w intencji budowy. Na centralnej ścianie wisi budowlana żółta tablica informacyjna. „Inwestor: 51 proc. Pan Bóg, 49 proc. ludzie dobrej woli. Wykonawca: ludzie dobrej woli od morza do gór, inspektor nadzoru: Anioł Stróż".

Miasteczko Wilanów się rozwija, codziennie wprowadzają się nowi mieszkańcy. Docelowo będzie tu ich 20 tysięcy, ale na poniedziałkowej Mszy są dwie, może trzy osoby z pobliskich bloków. Salkę wypełnia niewielka grupa starszych pielgrzymów z Lubelszczyzny. Jest też hiszpańska telewizja.

– Robimy reportaż o Polsce, a podobno to miejsce dla was ważne – tłumaczy operator. Kamera biegnie po twarzach osób, które śpiewają pieśni z kartek rozdanych przez organistę.

– Głośniej, głośniej, niech nas usłyszą – woła organista.

Hiszpanie kręcą jeszcze Miasteczko Wilanów. – Damy na przebitki – tłumaczą.

Wielki pech

Idea zrodziła się dwa dni po uchwaleniu Konstytucji 3 Maja, gdy Sejm Czteroletni podjął uchwałę o wzniesieniu Świątyni Opatrzności Bożej. Miała być wyrazem dziękczynienia za uchwalenie Konstytucji. Wybrano wówczas projekt Jakuba Kubickiego i miejsce: teren obecnego Ogrodu Botanicznego w Warszawie. Rozpoczętą budowę przerwał III rozbiór Polski.
Drugie podejście było w 1921 r. (ustawa Sejmu Ustawodawczego z 17 marca 1921 r.), gdy ogłoszono konkurs, ale żaden z trzech projektów nie został zaakceptowany. Dopiero dziewięć lat później, w trakcie kolejnego konkursu, wybrano projekt Bohdana Pniewskiego, a miejscem lokalizacji miały być Pola Mokotowskie. Budowę przerwała II wojna światowa.