Takie dzieci nie mają prawa do życia?

Pięćdziesiąt lat po tamtym odkryciu stało się inaczej. Jak pisze Jean-Marie Le Méné w bulwersującej książce „La trisomie est une tragédie grecque. 50 ans après la découverte de la trisomie 21, comment éviter une politique eugéniste?”, odkrycie mające służyć dzieciom, całkowicie obróciło się przeciw nim. Tak, trzeba to dziś ze wstydem przyznać, że umożliwienie genetycznej identyfikacji przyczyny zespołu Downa spowodowało, że we Francji 96 proc. dzieci eliminuje się przez całkiem legalną aborcję.

Tak dzieje się także w Polsce, gdzie w świetle obecnie obowiązującej ustawy pozwala się na aborcję w przypadku stwierdzenia deformacji lub choroby dziecka przed narodzeniem. Przypadek trysomii jest tym, który może być uznany za wystarczający powód do podjęcia legalnej decyzji, w myśl której takie dziecko nie ma prawa do życia, nie ma prawa przyjść na świat.

Jeśli to kogoś nie przeraża – powiedziałby wielki humanista XX wieku Raoul Follereau – to niech siebie nie nazywa człowiekiem cywilizowanym, a tym bardziej – chrześcijaninem.

Perwersja w zastosowaniu wspaniałego odkrycia medycznego polega na tym, że zamiast ratować człowieka przez eliminację zagrożenia, zastosowaliśmy zabieg odwrotny. By pozbyć się problemu niepełnosprawnych dzieci z zespołem Downa, po prostu zabijamy je jeszcze przed urodzeniem. Przypomina to najstraszniejsze czasy ideologii nazistowskiej, w myśl której także eliminowano niepełnosprawne dzieci dotknięte mongolizmem. Jak czytamy w omawianej książce Jean-Marie Le Méné’a, jedną z ofiar tamtych czasów był kuzyn obecnego Papieża Benedykta XVI.

Dzięki badaniom prof. Lejeune’a wiemy dziś, że trysomia nie jest chorobą dziedziczną i ktoś nią dotknięty nikomu nie zagraża. Dodatkowy chromosom pojawia się na skutek błędu przy rekombinacji materiału genetycznego rodziców. To po prostu powtarzający się cyklicznie mniej więcej co 700 poczęć przypadkowy błąd natury. Zatem ani dziecko, ani dorosły „dauniak” nikomu nie zagraża, ma prawo do życia, nauki i pracy.

To prawda, że wśród licznych skutków trysomii występują w różnym stopniu: opóźnienie w rozwoju, niepełnosprawność motoryczna, zaburzenia mowy oraz zapadalność na różne choroby somatyczne. Znaczy to tylko tyle, że ci obdarzeni przez naturę dodatkowym chromosomem ludzie wymagają od nas nieco więcej miłości, opieki i pomocy. A stosunek do nich zawsze będzie świadczyć o naszym człowieczeństwie.

Autor bulwersującej książki stawia dramatyczne pytania: Jak zatrzymać praktykowany w świetle prawa, przy przyzwoleniu naszych społeczeństw, eugenizm? Co się stało z naszą cywilizacją, że nie znajduje się w niej miejsca dla najsłabszych?

Od lat organizuję w Zielonce koło Warszawy doroczne spotkania niepełnosprawnych dzieci. Wśród nich są zawsze owe „okrągłe” dzieci, które mają kłopoty z mówieniem, czasem z poruszaniem się, ale zawsze są pełne radości – wystarczy okazać im trochę serca, tak jak to czyni wielu wspaniałych rodziców, dla których „dauniaczek” w rodzinie nie jest ciężarem, ale darem.