Prawda ratuje życie

Szukanie prawdy

Respektowanie ósmego przykazania to coś więcej niż tylko powstrzymywanie się od kłamstwa. To odważne szukanie prawdy, która wyzwala nas nie tylko z grzechów, ale także z ignorancji, bezmyślności i naiwności. Szukanie obiektywnej prawdy sprawia, że stajemy się ludźmi sumienia i że dajemy sobie szansę na dojrzalszą teraźniejszość i lepszą przyszłość. Człowiek dojrzały wie, że prawda broni się siłą własnej oczywistości, ale że przyjęcie tej oczywistości zależy bardziej od uczciwości serca i od szlachetności postępowania danej osoby niż od jej ilorazu inteligencji, wiedzy czy wykształcenia.

Nie pożądaj osób i nie bądź chciwy na rzeczy!

Przykazanie dziewiąte i dziesiąte chroni człowieka przed każdą formą pożądliwości, a zatem nie tylko przed pożądliwością cielesną i popędową, lecz także przed pożądliwością oczu i umysłu oraz przed pożądliwością w sprawach duchowych. Przykazania te chronią przed zazdrością i zawiścią oraz przed traktowaniem drugiego człowieka jak rzecz, którą się posiada, a nie jak osobę, którą się kocha.
Pożądliwość w odniesieniu do osób okazuje się jeszcze bardziej radykalna niż w odniesieniu do rzeczy. Zwykle też prowadzi do jeszcze bardziej dramatycznych krzywd oraz do popełniania ciężkich grzechów, tak jak to miało miejsce w przypadku Dawida. Ulegając pożądaniu, Dawid nie tylko dopuścił się cudzołóstwa, lecz stał się mordercą męża kobiety, z którą współżył.

Respektowanie dwóch ostatnich przykazań sprawia, że skupiam się na własnym rozwoju i na moich obowiązkach oraz że cieszę się owocami pracy własnych rąk. Nie porównuję siebie z innymi ludźmi. Nie zestawiam tego, co mam z tym, co posiadają inni ludzie. Nie pragnę rzeczy, których nabycie przerasta moje możliwości, ani nie łudzę się, że moje szczęście zależy bardziej od tego, co mam niż od tego, kim jestem i w jaki sposób postępuję.

Rozwój i pracowitość to najlepsze sposoby panowania nad pożądliwością w odniesieniu do rzeczy, a dorastanie do miłości to najlepszy sposób chronienia siebie przed pożądliwością w odniesieniu do osób. Człowiek wolny od pożądliwości to ktoś, kto skupia się na realizowaniu Bożych pragnień i ideałów, a nie na zaspakajaniu własnych upodobań czy zachcianek.