Doskonały sportowiec, błyskotliwy radca prawny i kreatywny ksiądz. Dzieli ich niemal wszystko. Wspólnym mianownikiem jest choroba, która na życiu każdego z nich odcisnęła inne piętno.
Nowe zawsze jest gorsze, ale i ono kiedyś będzie stare – więc też będzie lepsze. Zapewne jedną z tajemnic Biblii jest, że to księga nienaruszalna i zarazem w kolejnych przekładach aktualizowana Tygodnik Powszechny, 14 grudnia 2008
Od czasu, kiedy Sobór Watykański II wezwał Kościół do „badania znaków czasu i wyjaśniania ich w świetle Ewangelii”, termin „znaki czasu” zadomowił się w katolickiej nauce społecznej i w katolickiej refleksji pastoralnej. Czym są owe znaki czasu i jak je rozpoznawać? Czym się różni to rozpoznawanie od zwykłego czytania porannej gazety i przeżywania na tym tle różnych emocji?
Jak bardzo współczesnemu człowiekowi, zagubionemu w samym sobie, jest potrzebna „nić z wysoka”, „światło z góry”… Bo kiedy przetnie się łączność z Dawcą czasu, życie więdnie i traci swoją zadziwiającą wartość. Różaniec, 4/2008
Karol odłożył pióro. Złożył kartkę i wsunął do koperty z nazwiskiem przyjaciela. Jutro przekaże list koleżance, która co kilka dni przekracza zieloną granicę, żeby spotkać się z rodziną w Wadowicach. Szczekaczka za oknem przypominała mieszkańcom Krakowa o zbliżającej się godzinie policyjnej
„Ojczyznę kochać trzeba i szanować, nie deptać flagi i nie pluć na godło. Należy też w coś wierzyć i ufać” – śpiewał klasyk rodzimego rocka Muniek Staszczyk z zespołu T-Love. Te słowa dla młodych Polaków to dziś konkretna wartość czy raczej pusty slogan? Przewodnik Katolicki, 8 listopada 2009
Czas odmierza nasze życie: religijne, społeczne, prywatne. Skoro więc towarzyszy on nam od narodzin, jest tak ważną częścią naszego życia, warto dowiedzieć się, co o nim mówi Biblia.
Wyraźnym nurtem teologicznej spuścizny, którą pozostawił po sobie bł. Jan Paweł II jest wielokrotnie wyrażane przez niego przekonanie, iż Kościół w XX w. stał się Kościołem męczenników.
Co tydzień Żydzi obchodzą małą pamiątkę Paschy. Mało jest takich ceremonii i zwyczajów w judaizmie, które nie miałyby zakorzenienia w wydarzeniu Wyjścia. Wszystkie żydowskie święta biorą swój początek z faktu cudownych narodzin narodu, a każdy szabat nazywa się „wspomnieniem Wyjścia z Egiptu”. Wieczernik, 164/2009
Chrześcijańskie świadectwo składane jest dzisiaj na misjach w cichości i pokorze. Jeśli jest autentyczne, wtedy bywa owocne. Jest bardziej dzieleniem się skarbem wiary i nadziei niż jej narzucaniem. Idziemy, 19 października 2008