Być cieniem kapłana

Nie mogą już służyć egoizmowi, ale powinny nieść światu świadectwo o miłości samego Boga”. Ksiądz nie jest zwykłym człowiekiem. Kapłani ze wszystkich stworzeń na ziemi przynoszą Bogu najwięcej chwały, jeżeli żyją według Serca Jezusowego. Przez księży Bóg rozlewa łaskę i chwałę dla całej ludzkości. Nie ma też nikogo na ziemi, kogo by szatan bardziej nienawidził niż kapłanów.

Warto dodać, że aby przybliżyć dar i tajemnicę kapłaństwa, s. Gabriela na zaproszenie parafii czy seminariów wygłasza świadectwa. – Pragnę przez osobisty kontakt z wiernymi i słowo do nich skierowane – wyjaśnia – uwrażliwić ich na potrzebę i łaskę modlitwy za kapłanów. Tak, na łaskę modlitwy w intencji kapłanów, do której zaprasza nas sam Jezus! Spotkania te są także okazją do nawiązania współpracy z dziełem, np. parafialnych róż różańcowych kapłańskich, innych wspólnot czy osób indywidualnych.

Misjonarze betańscy i ich podopieczni

Misja zrodziła się z codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu przez s. Gabrielę, betankę, która zainspirowana słowami ks. Józefa Małysiaka, obserwując lubelskie parafie i problemy kapłanów oraz niezrozumienie ze strony świeckich, na kolanach przed Najświętszym Sakramentem codziennie zanosiła modlitwy za duchowieństwo. Niedosyt duchowy sprawił, że zaangażowała się w realizację betańskiego charyzmatu wśród ludzi świeckich.

Pierwotna akcja wśród 100-osobowej grupy dziewcząt przyniosła odpowiedź ośmiu osób. To były podwaliny Betańskiej Misji Wspierania Kapłanów, która rozpoczęła swą działalność w pierwszy czwartek miesiąca 4 lutego 1999 r. Centrum BMWK znajduje się w Gdańsku-Wrzeszczu w betańskim Domu Modlitwy za Kapłanów. – Dzieło rozrastało się Bożą mocą – wspomina s. Gabriela. – Byłam zasypywana listami, zgłoszeniami, ciągle dzwonił telefon, choć nie czyniłam żadnych kroków w celu propagowania Misji.

Cień zwątpienia, jaki się pojawił w wyniku lawiny zgłoszeń i niemożności fizycznego pokonania tego zadania, zniknął dzięki pomocy współsióstr i władz Zgromadzenia, które zatwierdziły dzieło dekretem. Jak podkreśla s. Gabriela, zadaniem misjonarzy betańskich jest być cieniem kapłana, jego duchowymi płucami, aby otaczać jego powołanie i posługę nieustanną, dyskretną modlitwą. To ma być niejako namaszczanie i rodzenie kapłanów na nowo przez modlitwę.

Dzisiaj Misja obchodzi jubileusz 10-lecia istnienia. W swoich szeregach gromadzi ponad 6 tys. osób z całej Polski i z zagranicy, a zgłoszenia wciąż napływają. Zastępy misjonarzy betańskich tworzą osoby świeckie, wśród których znajdują się: studenci, małżeństwa, rodziny oraz siostry i bracia zakonni, klerycy, a także kapłani wyrażający wolę modlitwy za swoich współbraci w kapłaństwie.

Betańscy misjonarze obejmują modlitwą kapłanów diecezjalnych, zakonnych, jak i tych, którzy porzucili sutannę i żyją poza stanem kapłańskim. Ks. Małysiak mówił bowiem: „Kapłańska godność trwa na wieki. Każdy kapłan jest wiecznym kapłanem, tak jak i Pan Jezus”.

W trosce o kapłanów

Kapłani zgłaszani są do Misji przez swoje rodziny, parafie, seminaria duchowne (tzw. prezent prymicyjny), przyjaciół, ludzi zatroskanych o ich los, a także samych kapłanów przeżywających różne problemy i wewnętrzne rozterki. By otoczyć księdza codzienną i dobrowolną modlitwą aż do końca życia, wystarczy podać jego imię i nazwisko (wyłącznie do wiadomości Misji). Często duchowni nawet nie wiedzą, że ktoś polecił ich opiece Misji, gdyż nie wymaga to ich zgody.