By nie przegrać życia!

– Powiedzmy o programie, który pomaga ludziom dotkniętym alkoholizmem.

– Ci ludzie ratują się znanym na całym świecie programem „Dwunastu kroków” anonimowych alkoholików. Mówią o nim, że jest to cud XX wieku. I w tym programie „Dwunastu kroków” sześć razy odwołują się do Pana Boga.

– Niestety, dziś bezmyślnie traktuje się alkohol jak każdy produkt spożywczy. Tyle że na przykład herbaty wolno nie posłodzić, ale nie wypić alkoholu... to już obraza. Taką się tworzy mentalność.

– Gdy ktoś nie posłodzi herbaty, dziękując za cukier, nie robi się z tego problemu. Nie widać też, by ktoś wlewał pół litra maggi do zupy, no bo i po co. Ale alkohol... musisz wypić. Tymczasem u tego, kto ma „alergię” na alkohol – a ma ją jedna piąta ludzkości, nawet lampka szampana lub kieliszek wódki potrafi uruchomić zespół choroby alkoholowej.

– Są ludzie, którzy, walcząc z nałogiem, dają świadectwo swoich doświadczeń i zmagań.

– Mam przed sobą zestaw świadectw anonimowych alkoholików, którzy przeszli przez ośrodek w Gorzycach w województwie śląskim, zatytułowany „Na odwyku spotkałem Jezusa”. Bez przerwy można cytować słowa tych ludzi, którzy już osiągnęli dno, ale Pan Bóg dał im łaskę poznania prawdy.

Kiedyś zapytano Jana Pawła II, które słowa Ewangelii uznałby za najważniejsze przesłanie na dzisiejsze czasy. Odpowiedział: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8, 32). Dopóki człowiek nie pozna tej prawdy, to będzie oszukiwał siebie i innych. Przy jednym pijącym cierpi dziesięcioro. Ale też jeden niepijący pozbawia komfortu picia dziesięciu pijących. I trzeba to nagłaśniać na różne sposoby.

– Ważną sprawą staje się łączenie sił w szerzeniu wiedzy na temat zgubnych skutków spożywania alkoholu.

– Zobrazuję to przykładem chorego na stole operacyjnym, nad którym pochyla się kilku specjalistów. Każdy jest fachowcem w swojej dziedzinie i czyni wszystko, by pacjenta uratować. Myślę, że podobnie jest w przypadku choroby alkoholowej. Kto tylko może – prasa, radio, telewizja, władze, Kościół, wychowawcy, rodzice – niech uświadamia społeczeństwo.

– Przydatna jest tu zasada cztery razy – „nie”...

– Ja stale podpowiadam takie cztery razy „nie”: „Nie pij, nie kupuj, nie namawiaj, nie stawiaj” – sprawy nie będzie. To jest najpewniejsze zabezpieczenie. Tak jak mówił minister Giertych: „zero tolerancji”. Trzeba umieć nie pić wcale, żeby można było pić trochę.

– Godne podziwu jest zaangażowanie Księdza w szerzenie idei trzeźwego życia i podejmowanie inicjatyw trzeźwościowych.

– Jestem kapelanem Związku Podhalan, który istnieje już 90 lat i w statucie ma zapisane jako zadanie troskę o trzeźwość i walkę z pijaństwem. I przez to, że na Podhalu górale pielęgnują honor i wiedzą, co znaczy nosić się honorowo, udało mi się wzbudzić zdrowy honor, że pić niedużo – to nic dużego, ale nie pić wcale – to dopiero coś, lecz na to trza chłopa, no i baby też, bo i kobiet dosięga problem alkoholowy. Wesele z gorzałką to byle dziad potrafi zrobić, ale by przygotować wesele bez gorzałki, na to trzeba śmiałych, odważnych, mądrych ludzi, którzy nie mają kompleksu niższości, którzy nie dają sobą manipulować.