Od początku ustrojowej transformacji nie mamy szczęścia do reform. Fatalnie wdrażano reformę zdrowotną i emerytalną. Teraz trzęsienie ziemi przeżywa oświata. Problem w tym, że jej ofiarami stały się najmłodsze dzieci: sześcio- i siedmiolatki. Niedziela, 4 października 2009
Eksperyment na żywym organizmie
Nie na tym koniec niespodzianek. We wrześniu rodzice sześciolatków – zarówno z przedszkolnych, jak i ze szkolnych „zerówek” – dowiedzieli się, że zgodnie z nową podstawą programową, wymyśloną przez min. Marciniaka, ich dzieci nie poznają, jak to było dotąd w „zerówkach”, podstaw pisania i czytania. Wielu przeżyło szok, uwstecznienie.
Szok przeżyli również rodzice siedmiolatków, bo nagle okazało się, że według nowej podstawy programowej siedmiolatki będą powtarzać w pierwszej klasie program ubiegłorocznej przedszkolnej „zerówki”, w której miały podstawy pisania i czytania. Również dla nich to uwstecznienie, bo skoro do pierwszych klas rodzice posłali też bardziej dojrzałe sześciolatki, będą się one uczyć nowych rzeczy, podczas gdy starsi o rok koledzy po prostu będą się nudzić.
Wiedział min. Marciniak co robi, podając się do dymisji, bo rodzice pomstując, zaczynają w panice przepisywać nawet niedojrzałe emocjonalnie sześciolatki do pierwszych klas, by nie straciły roku. Danych na ten temat jeszcze nie ma, ale dochodzą wieści, że część rodziców siedmiolatków przepisuje je do drugiej klasy z tego samego powodu.
Mówiło się, że zgodnie z reformą, posłanie do szkoły sześciolatków to wolny wybór rodziców, gdyż reforma dla tej grupy wiekowej przewiduje obowiązek nauczania dopiero za trzy lata. Jaki to wybór dla rodziców, skoro w co trzeciej gminie w Polsce nie ma przedszkola, a „zerówka” jest obowiązkowa? Wyboru nie było i nie ma. W takich gminach władze samorządowe są zmuszone zorganizować „zerówkę” w szkole, bo gdzieś dzieci umieścić trzeba.
Czy min. Hall zapewniając rodziców o wyborze, nie wiedziała, że Polska jest na szarym końcu Europy, jeśli chodzi o dostępność do przedszkoli, i że – cytując Mickiewicza – „duby smalone bredzi”? Wiedziała bardzo dobrze, bo opublikowany niedawno raport Europejskiej Sieci Informacji o Edukacji „Eurydyce”, który stwierdza, że podczas gdy w większości państw UE do przedszkoli chodzi prawie 80 proc. dzieci, u nas mniej niż połowa – nie jest żadną niespodzianką. Wystarczyło się uważnie wsłuchać w uwagi samorządów. Zatem sześciolatki na wsiach, gdzie nie ma przedszkolnych „zerówek”, jeśli nie przyjadą po nie gimbusy, będą wędrować do szkół wstęgą szos.
– Komu na dobre posłużyła ta źle przygotowana reforma i dlaczego premier nie wyciąga wobec winnych konsekwencji? – pytają u progu roku szkolnego zdenerwowani rodzice. Pytają słusznie, bo przecież jedynym winnym nie jest min. Marciniak, który już w lipcu rozstał się z resortem.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
O św. Stanisławie Kostce rozmawiają jezuiccy nowicjusze z Gdyni: Marcin, Szymon, Jakub i Mateusz
O kryzysie Kościoła mówi się dziś bardzo wiele, choć nie jest to w jego historii sytuacja nowa.