Dominicantes… communicantes… legentes…

Tak samo traktowano ciało ojca, matki, jak ich słowo.
Tak samo jak Ciało Chrystusa traktujmy Jego Słowo.

Nie sposób wymienić wszystkich fragmentów Biblii, które mówią o słuchaniu Słowa, które upominają, ostrzegają, zachęcają wzywają. List do Hebrajczyków przypomina słowa zapisane w Starym Testamencie: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych (Hbr 4,7b) A Ewangelia Mateusza uściśla, ze chodzi nie tyle o słyszenie co posłuszeństwo: Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. (…) Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku (Mt 7,24.26).

Wracając jeszcze na chwilę do Starego Testamentu warto zauważyć że najpierwsze przykazanie (wcześniejsze niż „miłuj…”) jest przykazanie „słuchaj…” Księga Powtórzonego Prawa mówi: SŁUCHAJ, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym. I dopiero potem dodaje: Będziesz MIŁOWAŁ Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił (Pwt 6,4-5).

Słuchajmy Słowa. Bez Słowa wiara ślepnie, marnieje, staje zabobonem. Bez Słowa liturgia staje się pustym rytualizmem. Bez Słowa wkraczamy w duchową śmierć.

Dla całości potrzeba nam CIAŁA i SŁOWA, kontaktu z jednym i drugim, słuchania Słowa i dotykania Ciała: To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego DOTYKAŁY nasze ręce – bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione – oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i USŁYSZELI, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna (1 J 1,1-4).
Nie dajmy upaść Ciału, nie dajmy upaść Słowu.