Wrogie duszpasterstwo akadmieckie

Dokumenty dowodzące inicjowania takich działań zgromadzone są w Instytucie Pamięci Narodowej. Kilkanaście grubych skoroszytów opatrzonych tytułem: Sprawa Obiektowa „Wierni” jest wymownym świadectwem czasów, w których nawet modlitewne spotkanie grupy studentów uznawane było za akt godzący w narzucony Polsce porządek polityczny. Inwigilację działających w Krakowie duszpasterstw akademickich rozpoczęto w 1961 roku „w celu skutecznego przeciwdziałania i aktywnego paraliżowania wrogiej działalności duszpasterzy akademickich wśród młodzieży”. W dokumentacji sprawy o kryptonimie „Wierni” znajduje się obszerne omówienie form pracy ze studentami. Podkreślono ich atrakcyjność (konferencje, rekolekcje zamknięte, wynajem kwater, stołówki i tym podobne), rosnącą szczególnie od momentu, gdy pieczę nad nimi objął biskup Karol Wojtyła.

„Księża: Świeżawski Wacław, Pietraszko Jan, Popiel Jan, Maliński Mieczysław, Czartoryski oraz biskup Wojtyła wykazują w działalności klerykalnej wśród młodzieży akademickiej bardzo dużą aktywność. Duszpasterze akademiccy swoim wpływem najsilniej działają na młodzież akademicką Uniwersytetu Jagiellońskiego, Akademii Medycznej, Politechniki Krakowskiej i Akademii Górniczo–Hutniczej”.

Tak charakteryzowano duchownych i powierzonych im studentów. Podkreślono, że działalność duszpasterska prowadzona była głównie w środowisku studentów kierunków humanistycznych – na Wydziale Filologicznym UJ, a zwłaszcza na filologii polskiej. „Jasnym więc jest, że klerowi chodzi o pozyskanie i przygotowanie w duchu idealistycznym przyszłych kadr pedagogicznych” – napisał w konkluzji funkcjonariusz SB.

Wrogie działania wobec ustroju

Jednym z najciekawszych dokumentów zawartych w teczkach spraw obiektowych jest plan operacyjnych przedsięwzięć, zawierający analizę sytuacji oraz zamierzone działania inwigilacyjne. Plan ten, dotyczący rozpracowania krakowskich środowisk akademickich, znajdujący się w teczkach SO „Wierni”, we wstępie zawierał takie oto sformułowania: