Pracować na Madagaskarze

Najpierw Madagaskar. Państwo położone w zachodniej części Oceanu Indyjskiego, u południowo-wschodnich wybrzeży Afryki. Madagaskar jest czwartą co do wielkości wyspą na świecie. Przeważa tam hodowla i pasterstwo, występuje również rolnictwo prymitywne, plantacje roślin tropikalnych, eksploatacja drewna, zbieractwo, myślistwo. Charakterystyczną cechą przyrody są dwie strefy roślinne: na północy – suche lasy podrównikowe, a w centrum i na południu – sawanna.

Prawie pięć lat pracy misyjnej pośród Malgaszy: sprawowanie sakramentów świętych, budowanie kaplic i szkół, odwiedzanie chorych, katecheza – wydawałoby się, że rytm pracy taki sam jak wszędzie. Tak, poniekąd taki sam, ale zarazem jednak bardzo różny. Inny język, inna kultura i zwyczaje, nie mówiąc o zmianie klimatu i całym systemie odżywiania. Niebezpieczeństwo chorób, nawet jeśli człowiek bardzo się stara, by nie zachorować. Malaria, ameby, różne infekcje żołądka i jelit, wszelakie pasożyty – to tylko niektóre spośród wielu, których stałem się ofiarą.

Głoszenie Słowa Bożego i wiele wyrzeczeń (np. brak prądu, wody pitnej, dostępu do mediów) dzisiaj zaczyna przynosić oczekiwane owoce. Po 25 latach naszej obecności na Madagaskarze mamy 3 domy misyjne, jest 40 braci Malgaszy, a pośród nich 8 kapłanów. Obejmujemy naszą pracą duszpasterską 60 wiosek i wspólnot katolickich.

Misyjna praca

Dzień misyjnej pracy na Madagaskarze zaczyna się wraz ze wschodem słońca. Najpierw w kaplicy, gdzie wspólnota gromadzi się na modlitwy poranne i medytacje. Osobiste spotkanie z Jezusem staje się źródłem łaski i mocy. Bez tego misja nie ma sensu i może stać się jedynie działalnością charytatywną, nigdy jednak ewangelizacją. Dlatego każdy misjonarz jest nie tylko powołany do głoszenia Słowa Bożego, ale najpierw do życia według tego słowa, a dopiero później do jego zwiastowania innym.

Po prywatnej modlitwie przychodzi czas na zwykłe zajęcia. Przed południem: Msza Święta, odwiedzanie chorych i rodzin, katecheza w szkole, zakupy, sprzątanie w domu, gotowanie, pranie, praca administracyjna. Natomiast po południu – praca przy kościele, tzn. katecheza, biuro parafialne, spotkania w dzielnicach i z różnymi grupami, modlitwa i Msza Święta wieczorna. To taki schematyczny program dnia, który jednak często się zmienia.