Księża pod ostrzałem

Jest bolesnym faktem to, że niektóre osoby w Kościele nie tyle ukrywają problemy przed mediami, co przed własną świadomością. Wtedy problemy te jedynie narastają i z czasem dochodzą do takich rozmiarów, że wybucha jakiś skandal. To nieuniknione, że wtedy pisze się o tym na pierwszych stronach gazet czy mówi w czołówkach serwisów informacyjnych. Wszyscy chrześcijanie - a tym bardziej duchowni! - powinni w każdej sytuacji kierować się ewangeliczną zasadą, że prawda nas wyzwoli. Gdy tak się nie dzieje, dobrze, że wtedy media przypominają nam o naszej słabości.

Z drugiej strony od nikogo w Kościele nie wolno wymagać, by publicznie, w mediach, opowiadał o własnych słabościach i problemach czy o słabościach i problemach innych, nie tylko duchownych. W tym drugim przypadku byłoby to wręcz przestępstwem!

Tymczasem zdarza się, że niektóre media chcą przymusić Kościół do tego, by publicznie opowiadał o wszystkich problemach i słabościach, zwłaszcza osób duchownych, gdyż w przeciwnym przypadku rozgłoszą, że Kościół coś ukrywa i że zamyka się przed opinią publiczną. Tymczasem to zwykle te właśnie krzykliwe publikatory mają wiele tematów tabu i wiele spraw ukrywają przed opinią publiczną!

Przykładem może być choćby sprawa lustracji. Okazuje się, że jedynym środowiskiem, które poddało się powszechnej i nieprzymuszonej lustracji, są właśnie księża! Tymczasem dziennikarze – podobnie jak nauczyciele, lekarze, prawnicy i przedstawiciele innych grup społecznych – są wręcz panicznie zamknięci na prawdę o donosicielach i zdrajcach we własnych szeregach.

Wolność do dobra

Niektóre media i środowiska postulują, by Kościół stał się bardziej „demokratyczny” na wzór instytucji świeckich. Tymczasem księża mają wyjątkowo duży zakres samodzielności! W żadnym innym środowisku społecznym czy w żadnej innej grupie zawodowej nie ma aż tyle autonomii, co właśnie w środowisku kapłanów. W czynieniu dobra każdy z duchownych ma zupełnie wolną rękę. Jeśli natomiast swoją wolność pragnie ktoś wykorzystać na przykład do „walki” o wolny dzień, którego nie mają przecież małżonkowie i rodzice, to wtedy dobrze, że taki ksiądz nie może czynić tego, co chce. Nieograniczona wolność jest błogosławieństwem dla ludzi świętych, ale przekleństwem dla ludzi niedojrzałych.