Bądźmy uczniami Chrystusa

Dla Karola de Foucauld miłość Jezusa stała się motywem skłaniającym do naśladowania Go. Uważał, że ktokolwiek kocha, pragnie naśladować. Dlatego sekretem jego życia było naśladowanie Jezusa – z miłości. A miało to być naśladowanie aż do zatracenia siebie. W naśladowaniu Jezusa nie chodzi jednakże o proste kopiowanie. Aby dowiedzieć się, co Jezus powiedziałby czy zrobił na moim miejscu, powinienem być tak przeniknięty Jego duchem, że spontanicznie postąpię jak On. Brat Karol podawał jedyny sposób, w jaki można się napełnić duchem Jezusa: trzeba Go kontemplować, codziennie słuchać, czytając Ewangelię. Wystarczy przeczytać kilka wierszy. Trzeba jednak czytać ciągle od nowa, bez końca rozważać Jego słowa i przykłady. Będzie to dla duszy niczym kropla, która spada na skałę zawsze w tym samym miejscu i w końcu osiąga swoje.

Jezusa trzeba naśladować…

Oddać życie jak Mistrz

Prawdziwi nauczyciele nie wahają się narażać, czy nawet oddać życia dla spełnienia swej misji. Karol Wojtyła wspomina 184 profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego aresztowanych przez gestapo w 1942 roku i wywiezionych do obozu w Sachsenhausen. Ci, którzy uniknęli aresztowania, stworzyli uniwersytet podziemny. Przez trzy lata ukrytego działania 136 profesorów narażało się na natychmiastową śmierć, ucząc 800 studentów (w tym Karola Wojtyłę), często nocami w prywatnych mieszkaniach.

I Jezus oddał życie za swoje owce, Nauczyciel za swoich uczniów. Sam mawiał, że uczeń nie jest nad mistrza: jeśli Mnie prześladowali, to i was, uczniów, będą prześladowali.

Uczeń przekonany do swego Mistrza i do Jego sprawy pragnie całym życiem przylgnąć do Niego, zawierzyć Mu swoje życie. Jeśli On do końca nas umiłował, to i nasza miłość musi być do końca – poprzez oddanie Jego sprawie każdego wymiaru naszego życia, aż po kres naszych dni. Wtedy zostaniemy zaliczeni w poczet uczniów Jezusa i zdamy egzamin z miłości.

Jezusowi trzeba oddać życie…