Nigeryjska powtórka Sudanu?

Niejako na potwierdzenie tej tezy dotarły do nas informacje z Nigerii, gdzie ekstremiści muzułmańscy zamordowali 40 chrześcijan, a kilkuset ranili.
Konstytucja Nigerii uznaje wprawdzie wolność wyznania, w tym prawo do manifestowania i głoszenia swej wiary oraz do zmiany wyznania lub przekonań religijnych. Jednakże Nigeria jest członkiem Organizacji Konferencji Islamskiej (OIC) i w październiku 1999 r.

12 z 36 stanów Federacji zaczęło stosować prawo szariatu (prawo koraniczne) nie tylko w kodeksie rodzinnym, ale również w prawie karnym. Oznacza to wprowadzenie do kodeksu karnego chłosty, obcięcia kończyn i karę śmierci (przez ukamienowanie).

Troska o Koran czy szykany?

W celu egzekwowania szariatu w życiu codziennym, co najmniej cztery stany (Zamfara, Niger, Kaduna i Kano) stworzyły policję religijną (Hisbah), która jest oskarżana o nadużycia, np. pobicia, wymuszenia, gwałty, bezpodstawne rekwirowanie napojów alkoholowych. W zasadzie prawo szariatu w sprawach cywilnych i karnych nie stosuje się do niemuzułmanów. To samo odnosi się do prawa islamskiego w zakresie apostazji z islamu na inną religię. Jednak nie-muzułmanie w Nigerii są pod panowaniem szariatu, zwłaszcza w odniesieniu do używania i dystrybucji napojów alkoholowych, jak również dyskryminacji kobiet w transporcie publicznym, szkołach i placówkach opieki zdrowotnej.

Stany, w których obowiązuje szariat, zapewniają dofinansowanie pielgrzymek do Mekki i budowę meczetów; w dużo mniejszym zaś stopniu, jeśli w ogóle, wspierają finansowo pielgrzymki chrześcijan do Jerozolimy.

Wiele wspólnot chrześcijańskich na północy kraju skarży się, że władze lokalne używają przepisów lokalnych jako pretekstu do zakazu budowy nowych miejsc kultu.
W niektórych stanach, gdzie obowiązuje szariat, oskarżony może wybrać, czy ma być sądzony zgodnie z prawem islamskim czy świeckim, ale nie jest tak wszędzie. W związku z tym w co najmniej pięciu stanach (Bauchi, Jigawa, Kano, Niger i Zamfara) mamy obecnie do czynienia z przypadkami odwołania się od wyroków nakazujących obcięcie kończyny lub od wyroków śmierci przez ukamienowanie.

Od nietolerancji do dyskryminacji

Najbardziej rozpowszechnione przejawy nietolerancji i dyskryminacji religijnej, o których mówią różne wspólnoty chrześcijańskie, mają miejsce w najbardziej islamskich stanach Nigerii, głównie w 12 stanach, gdzie stosowane jest prawo szariatu. Przykładem jest tu fałszywe oskarżenie o bluźnierstwo przeciwko islamowi, co powoduje, że chrześcijańscy studenci oraz nauczyciele są zmuszeni do opuszczenia szkoły. Notorycznie odmawia się pozwoleń na tworzenie przez chrześcijan własnych miejsc kultu i cmentarzy; dochodzi też do rozbiórki kościołów pod pretekstem niezgodności z prawem budowlanym, mają miejsce uprowadzenia i przymusowe nawracanie młodzieży na islam, zwłaszcza dziewcząt, które są zmuszane do małżeństw z muzułmanami.

Poważnymi problemami są również: dyskryminacja chrześcijan, jeśli chodzi o zatrudnienie w sektorze publicznym i dostęp do usług publicznych; zastraszanie i groźby śmierci wobec muzułmanów, którzy przeszli na chrześcijaństwo; stawianie chrześcijan przed sądami islamskimi, mimo że nie ma takiego przymusu; narzucanie islamskiego stroju chrześcijańskim uczennicom w szkołach państwowych; zmiana standardów na korzyść muzułmanów przy przyjmowaniu na uczelnie i szkoły wyższe.
W Raporcie Rocznym za 2009 r., wydanym 1 maja 2009 r., Amerykańska Komisja ds. Międzynarodowej Wolności Religijnej dodała Nigerię do listy krajów szczególnie zagrożonych brakiem wolności religijnej, co oznacza, że kraj ten jest winien szczególnie poważnych naruszeń wolności religijnej. Na liście tej znajduje się trzynaście krajów, trzy z Afryki (Erytrea, Sudan, a także Nigeria). Nigeria została dołączona do listy ze względu na powszechną przemoc na tle religijnym, która kosztowała życie 12 tys. osób w ciągu ostatnich dziesięciu lat.

Przemoc

W lutym 2009 r. w stanie Bauchi powstał spór między chrześcijanami a muzułmanami, który doprowadził do wybuchu zamieszek, w których śmierć poniosło 11 osób, a 1500 zostało pozbawionych dachu nad głową. W sumie podpalono lub zniszczono 14 kościołów, 8 plebanii, 2 meczety i ok. 150 domów i sklepów.

W kwietniu 2009 r. w stanie Niger muzułmanie zaatakowali procesję wielkanocną. Napastnicy ranili 20 chrześcijan i podpalili trzy kościoły w mieście Gwada. Próbowali dokonać tego samego z kościołem baptystów w Minna, ale zostali odparci przez młodych członków tej społeczności religijnej. Policja aresztowała ogółem 104 osoby za udział w zamieszkach.

W lipcu 2009 r. siły bezpieczeństwa stłumiły powstanie wzniecone przez Boko Haram, ekstremistyczną sektę islamską, która miała na celu obalenie władz państwowych w północnej Nigerii, narzucenie swojej surowej wersji szariatu oraz wyjęcie spod prawa „oświaty prowadzonej na styl zachodni”, którą uważają za sprzeczną z islamem. W zamieszkach tych w pięciu stanach – Borno, Bauchi, Gombe, Kano i Yobe zostało zabitych 700 osób, w tym przywódca sekty. Stowarzyszenie Chrześcijan Nigerii
(CAN) podało informacje o zabiciu 14 duchownych i o atakach na 20 kościołów. Jednakże dokładna liczba zabitych chrześcijan nigdy nie została ustalona, z wyjątkiem stanu Gombe, w którym zginęło 12 chrześcijan, w tym kobiety i dzieci, i w stanie Borno, w którym oprócz trzech duchownych zamordowano również 12 świeckich chrześcijan.