24 godziny dla Pana

Zdaniem papieża Franciszka, wielu powraca do sakramentu pojednania, a wśród nich osoby młode, które w podobnym doświadczeniu odnajdują często drogę powrotu do Pana, aby żyć chwilą intensywnej modlitwy oraz nadać sens własnemu życiu. „Z przekonaniem na nowo kładziemy w centrum sakrament pojednania, ponieważ pozwala nam dotknąć wielkość miłosierdzia. Będzie to dla każdego penitenta źródłem prawdziwego pokoju wewnętrznego” – czytamy w bulli „Misericordiae vultus” (n. 13).

Radość z tego, że się odnalazł

Jak zapewniał Ojciec Święty, nigdy nie zmęczy go powtarzanie, żeby spowiednicy stali się prawdziwym znakiem miłosierdzia Ojca. Bycie spowiednikiem to, jego zdaniem, nie improwizacja. „Spowiednikami stajemy się przede wszystkim wtedy, gdy wpierw sami jako penitenci szukamy przebaczenia – napisał Papież. – Nigdy nie zapominajmy, że być spowiednikiem znaczy mieć udział w samej misji Jezusa i być konkretnym znakiem ciągłości Boskiej miłości, która przebacza i zbawia. Każdy z nas otrzymał dar Ducha Świętego dla przebaczenia grzechów i za to jesteśmy odpowiedzialni. Nikt z nas nie jest panem sakramentu, ale wiernym sługą przebaczenia Boga. Każdy spowiednik powinien przyjmować wiernych jak ojciec z przypowieści o marnotrawnym synu: to ojciec, który wybiega na spotkanie syna, pomimo że ten ostatni roztrwonił jego majątek. Spowiednicy są wezwani, aby objąć skruszonego syna, który wraca do domu, i by wyrazić radość z tego, że się odnalazł. Niech nie zmęczy spowiedników również to, że będą musieli wyjść do drugiego syna, który pozostał na zewnątrz i jest niezdolny do radości, aby wytłumaczyć mu, że jego ostry osąd jest niesprawiedliwy i nie ma sensu w obliczu miłosierdzia Ojca, które nie zna granic”.

Papież Franciszek zachęca też spowiedników, by nie zadawali penitentom aroganckich pytań, lecz jak ojciec z przypowieści przerwali wywód przygotowany przez syna marnotrawnego, ażeby potrafili uchwycić w sercu każdego penitenta wezwanie

o pomoc i prośbę o przebaczenie. „Spowiednicy są wezwani do tego, aby byli zawsze i wszędzie, w każdej sytuacji i pomimo wszystko, znakiem prymatu miłosierdzia” – czytamy.

Na stałe w kalendarzu

W roku jubileuszowym zatem zainicjowana przez Papieską Radę ds. Nowej Ewangelizacji w 2014 r. akcja „24 godziny dla Pana” będzie miała szczególne znaczenie. 4 i 5 marca 2016 r. kościoły jubileuszowe, a także pozostałe świątynie wielu polskich diecezji będą organizowały nabożeństwa i całodobowe adoracje Najświętszego Sakramentu, podczas których wierni będą mogli skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania. W Roku Świętym Miłosierdzia szczególnie będziemy w Polsce promować akcję „24 godziny dla Pana”. – Może uda się wreszcie sprawić, żeby nie było to wydarzenie jednorazowe, ale by na stałe weszło do kalendarza – mówi w rozmowie z KAI bp Grzegorz Ryś, który ma też nadzieję, że w czasie Jubileuszu Miłosierdzia w polskich parafiach rozpowszechni się praktyka wspólnotowych celebracji sakramentu pokuty.

Hierarcha podkreśla także, iż niezwykle ważne jest, by Kościół jako wspólnota powszechna doświadczył siebie jako grzesznego, a zarazem rozgrzeszonego i pojednanego. Wtedy IV niedzielę Wielkiego Postu, zwaną „Laetare”, możemy faktycznie przeżywać w radości, która rodzi się z doświadczenia miłosierdzia Boga dla nas. Przesłanie inicjatywy „24 godziny dla Pana” jest znacznie bogatsze niż Nocy Konfesjonałów, choć jest ona bardzo praktyczną inicjatywą, dostosowaną do rozkładu zajęć ludzi, wyjściem naprzeciw tym, którzy szukają też doświadczenia spowiedzi nie w pośpiechu, tylko w spokoju.

Bp Ryś wyraził nadzieję, że w Roku Świętym Miłosierdzia inicjatywa „24 godziny dla Pana” przebije się mocno również do świadomości i praktyki polskich katolików. – Jako zespół ogólnopolski i we wszystkich strukturach, które są w poszczególnych diecezjach czy wspólnotach kościelnych, będziemy je szczególnie promować – zapowiada przewodniczący Zespołu KEP ds. Nowej Ewangelizacji.

Sługa konfesjonału

Warto przypomnieć niektóre fakty z ubiegłorocznej akcji. Były one symptomatyczne z punktu widzenia osobistego zaangażowania papieża Franciszka, nie tylko z powodu ogłoszenia przez niego Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia, ale też w związku z dowartościowaniem sakramentu pokuty i pojednania. A zatem tuż po nabożeństwie zapowiadającym Rok Święty Miłosierdzia Ojciec Święty osobiście przystąpił do sakramentu pokuty i pojednania, a następnie wyspowiadał kilka osób, którym dane było ustawić się w kolejce do konfesjonału, w którym zasiadł.

Inicjatywa „24 godziny dla Pana” przyjęła się już w wielu miejscach na świecie. W Polsce także nie brakowało adoracji, pokuty i spowiedzi świętej. Być może w niejednym sercu  zrodzą się wątpliwości odnoszące się do tego typu inicjatyw. Wynikają one z przekonania, że praktyki religijne utrwaliły się w życiu Kościoła wielowiekową tradycją i raczej nie trzeba nadawać im dodatkowego splendoru. Okazuje się jednak, że papież Franciszek wraz ze swymi współpracownikami nie wnosi nowej jakości ani nie zmienia nawet o jotę doktryny. Chodzi o zwyczajne przesunięcie akcentów, dowartościowanie sakramentów świętych, których źródłem skuteczności jest krzyż Jezusa Chrystusa.

W przypadku spowiedzi św. dodatkową okolicznością uzasadniającą podejmowane inicjatywy, mające na celu popularyzację tego sakramentu, jest cały ogrom najróżniejszych stereotypów z nim związanych. Niektórzy np. sądzą, że popełnili tak ciężkie grzechy, iż na pewno nie otrzymają rozgrzeszenia. A ono jest przecież uzależnione nie od ciężaru winy, ale od postawy penitenta. Czasami nie tyle odmawia się udzielenia rozgrzeszenia, ile raczej odkłada się je na później. Dzieje się tak jednak wtedy, gdy sam zainteresowany nie ma zamiaru zmienić swego życia, a rozgrzeszenie chciałby otrzymać niejako na kredyt. Po raz kolejny więc papież Franciszek wysyła wyraźny komunikat duchownym i wiernym, że prezbiterzy i biskupi nie są władcami konfesjonału, ale jego sługami.