Radość w niepełnosprawności i sens życia

Sensem życia dla chrześcijanina jest osiągnięcie szczęśliwego życia wiecznego, tzn. nieba poprzez postępowanie zgodne ze wskazaniami Jezusa, a zawartymi dla nas w Ewangelii, której przesłanie stanowi dla nas nadzieję na życie wieczne. Bowiem, jak mówił święty Augustyn: Niespokojne jest serce moje póki nie spocznie w Tobie, Boże ! Warto się nad tym zastanowić. Czyni tak każdy człowiek rozsądny. Tak postępował, na przykład, niedawno zmarły znany podróżnik, reportażysta i literat Ryszard Kapuściński. Na drzwiach swego pokoju powiesił kartkę z napisem następującej treści, a wyrażającą ważną i głęboką myśl: "Nie kładę się nigdy do łóżka, zanim nie pomyślę, że może to być dzień, po którym mnie już nie będzie".

W sonetowej formie myśli o sensie życia wyraził łódzki poeta Witold Smętkiewicz w wierszu pt. Sens życia:
Błądzimy po zakątkach swych myśli i duszy.

Często kieruje nami ślepego losu traf,
bo żaden przejaw woli ludzkiej nie poruszy
ustalonego sensu zdarzeń i biegu spraw.

Zamknięci w klatce czasu, jak tryby zegara,
stajemy się do nich upodobnionym trybem,
zjawiskiem nierealnym, niczym senna mara
lub wahadłem pomiędzy bytem a niebytem.

O! Gdyby zdołać jeszcze, siłą swojej woli,
zatrzymać się na chwilę, zwolnić tempo biegu,
upewnić się, że nasze sumienie pozwoli
świadomie dostrzec sens i cel życiowych reguł

A prawda ? Gdy przyjdzie do oceny wydarzeń,
nie stanie się podejrzeniem błędnych wyobrażeń.

Warto zastanowić się przez chwilę nad naszym losem i przeznaczeniem. Ale nie tylko. Trzeba także, podobnie jak autor tego wiersza, nieść wszelką możliwą pomoc osobom chorym i niepełnosprawnym, aby radość była wzajemna: biorącego pomoc i niosącego ją. Starajmy się mieć w pamięci słowa Siostry Służebniczki Dr Bernadety Lipian zamieszczone w styczniowym (2007 r.) numerze "Sobótki": "Życie o tyle ma sens, o ile potrafimy dać innym cząstkę siebie w postaci dobrego słowa, uśmiechu, bezinteresownej pomocy".