W szkole ks. Franciszka Blachnickiego

– Jesteśmy jeszcze w klimacie Tygodnia Biblijnego, który przeżywaliśmy w dniach 26 kwietnia – 2 maja br., a wiemy, że ks. Blachnicki całą swoją pracę opierał mocno na Biblii. Jak idee biblijne realizuje się w Ruchu Światło-Życie?

– Idee biblijne są wpisane w nasz Ruch w najbardziej podstawowy sposób – cała formacja jest niejako biblijno-liturgiczna. To była jedna z zasług ks. Blachnickiego, że członkom Ruchu – i młodzieży, i dorosłym – niejako włożył w ręce Pismo Święte. I to dalej trwa, ponieważ podstawowa formacja biblijna realizowana jest w Ruchu dla formacji deutero- i neokatechumenalnej czy później, kiedy są już dojrzali oazowicze, którzy podejmują różne posługi w Ruchu czy w Kościele – mają oni zwyczaj cotygodniowych lub comiesięcznych spotkań, opartych przede wszystkim na Słowie Bożym. Także osobista modlitwa oazowiczów kształtowana jest na doświadczeniu studium medytacji Słowa Bożego.

Z konkretnych inicjatyw – była m.in. podjęta przez jednego z księży inicjatywa zbiórki środków finansowych we wspólnotach Ruchu na wsparcie wydawania Pisma Świętego w języku chińskim. Kiedyś, na przełomie lat 70. i 80. ubiegłego wieku, ks. Blachnicki wraz z Ruchem otrzymał kilkaset tysięcy egzemplarzy Pisma Świętego od naszych braci z Kościołów protestanckich, pomogli nam oni także wydać Biblię Tysiąclecia, co bardzo zasiliło polski grunt, jeśli chodzi o kontakt ze Słowem Bożym. Stwierdzono więc, że będzie to dobra forma spłacenia duchowego długu, jeżeli teraz my z kolei w innych częściach świata przyczynimy się do tego, by Słowo Boże było bardziej dostępne dla współczesnych chrześcijan.

– Czy Ruch Światło-Życie wykazuje tendencję rozwoju bardziej w odniesieniu do młodzieży czy raczej do małżonków, rodzin? Jaki jest obecny obraz Ruchu?

– Kiedy w 1976 r. ks. Blachnicki formułował przesłanie Ruchu Światło-Życie, biorąc pod uwagę jego adresata, napisał, że Ruch Światło-Życie formuje do dojrzałości chrześcijańskiej bez względu na wiek i stan w Kościele. I w tym znaczeniu adresatami Ruchu zawsze były dzieci, młodzież, a także dorośli, osoby konsekrowane, duchowni, osoby żyjące w sakramencie małżeństwa czy indywidualnie w świecie. I tak już pozostało, że wszystkie stany są w Ruch zaangażowane. Zaczęło się od dzieci, przez młodzież, w końcu ks. Blachnicki doszedł do pracy z dorosłymi, szczególnie z rodzinami. W ubiegłym roku obchodziliśmy 35. rocznicę pierwszej oazy rodzin, która odbyła się w Krościenku.

Nurt rodzinny Domowego Kościoła jest w Ruchu bardzo żywy, właściwie rozwija się w każdej diecezji. Rodziny mają własną dynamikę odpowiedzialności za pracę formacyjną, za ewangelizację, za tworzenie nowych kręgów. Nie zawsze jednak jest tak, że obie strony w małżeństwie chcą np. być bardziej zaangażowane w formację – spotykamy różne sytuacje życiowe: ktoś żyje samotnie, rozpadł się związek lub związek sakramentalny w ogóle nie został zawarty – powstają zatem także inne grupy formacyjne osób dorosłych. Jeśli chodzi o pracę z młodzieżą, to jest różnie w różnych częściach Polski, ale wspólnoty dziecięce czy młodzieżowe Ruchu istnieją w każdej polskiej diecezji.

Co do liczebności – w ubiegłym roku w oazach uczestniczyło ponad 48 tys. osób, ok. 25 tys. z nich to były rodziny, pozostali uczestnicy to dzieci, młodzież, osoby dorosłe. Takie są proporcje, gdy chodzi o Polskę. W mniejszej liczbie rozwijają się te grupy w innych krajach. Na Wschodzie np. mają one najczęściej wymiar ewangelizacyjno-katechumenalny, jest to często wprowadzenie w życie chrześcijańskie ludzi, którzy dopiero nawiązali pierwsze kontakty z Kościołem, przeżywają swoje nawrócenie i odkrywają swoje miejsce we wspólnocie Kościoła na drodze Ruchu Światło-Życie.