Kościół na blogu //Am bon@online

Słowami Apostoła

Ile czasu zabiera prowadzenie bloga? – Różnie. Pisząc bloga reportażowego, ilustrowanego zdjęciami z podróży po klasztorach dominikańskich, spędzałem przy komputerze czasem nawet dwie, trzy godziny dziennie – mówi o. Kozacki, który bloga zatytułował: „Nadziwić się nie mogę”.

Tytuł wziął z Listu św. Pawła do Galatów: „Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii” (1,6). – Patrząc na świat, bez przerwy zadziwiam się zarówno mocą Bożą działającą w ludziach, jak i obecną w nich niewiernością Ewangelii, dlatego blog zatytułowałem słowami Apostoła – tłumaczył o. Paweł.

Dominikanie to szczególnie zacięci i wszechstronni blogerzy. Strona o. Tomasza Nowaka, gdzie sporo jest kultury i wspomnień, przypomina fotobloga – jest gęsto ilustrowana zdjęciami. Natomiast ojcowie Wojciech Jędrzejewski i Maciej Biskup dzielą się interesującymi refleksjami nt. wiary w bardziej tradycyjny sposób. Blog zaś o. Pawła Kozackiego bywa bardzo osobisty.

„Wyjechałem w podróż na Daleki Wschód, potem nadrabiałem zaległości, które powstały podczas nieobecności w Poznaniu, potem wyjechałem do Jerozolimy, potem nadrabiałem nowe zaległości – napisał niedawno o. Paweł. – Żyłem z poczuciem wewnętrznej pustki, z której trudno wyprowadzić jedną świeżą myśl. Nawet mówienie kazań przychodziło mi z trudnością”. Ale to już przeszłość. „Postanowiłem, że wracam!” – napisał.

Polecili i już

Piszą przeważnie młodzi kapłani, ale nie brakuje też autorów w wieku dojrzałym. Znany z poczucia humoru o. Leon Knabit wyjawił półżartem w jednym z pierwszych wpisów, że to przełożeni kazali mu utworzyć blog. „W 2008 r. miałem 17 rekolekcji, 50 rozmaitych spotkań i cztery podróże zagraniczne. Do tego powstało parę książek i wiele artykułów czy wywiadów. Widać 80 lat nie jest przeszkodą” – napisał.

„Nie ten jest stary, co ma włosy białe niby śnieg, w tych sprawach nieważny jest wiek – jak mówi przedwojenna piosenka. Benedykt XVI jest ode mnie dwa lata starszy i jeździ nawet do Afryki, co mnie się jeszcze nie przydarzyło” – kończy zakonnik. Inaczej mówiąc: co tam pisanie regularnego bloga dla o. Leona. Afryka to byłoby dla niego prawdziwe wyzwanie.

Część blogów – z założenia – jest anonimowych. Jednak w sieci anonimowość nie jest niczym niezwykłym, zresztą ci, którzy zaglądają do zapisków, wiedzą, że mają do czynienia z księdzem, nietrudno też domyślić się lub dojść, z którym konkretnie.

– Najważniejsze, że są potrzebne ludziom. Widzę to po liczbie wpisów i e-maili – podkreśla ksiądz z centralnej Polski, piszący – anonimowo – bloga. Anonimowość – z obu stron – pomaga często pokonać obawy przed otworzeniem się. – Ludzie mają problemy, szukają pomocy, wsparcia duchowego. Myślę, że u mnie mogą go znaleźć.