Pomagasz mądrze pomagać bezdomnym

Kto może dziś zostać bezdomnym i kto bezdomnym zostaje? Jak żyje człowiek bezdomny? Czy zostając bez dachu nad głową, w całości zdany jest tylko na siebie?

Pewnie zależne jest to od człowieka bezdomnego, ale i od nas – żyjących często w cieple rodzinnym w zaciszu mieszkania. Kiedy spotykamy na ulicy człowieka bezdomnego, zaczepia nas czasem na ulicy i chce pieniędzy, myślimy wtedy: jakiś menel, a przecież każdy człowiek ma swoją historię i nie bez powodu jest tym, kim jest.

Bezdomni unikają czasem schroniska, bo wymogiem jest abstynencja, na co muszą wyrazić zgodę. Inaczej jest w przypadku wydawania obiadów, jedzeniem nikt nie gardzi.

Na przeciw bezdomnym wychodzą Bracia Mniejsi Kapucyni z ul. Miodowej w Warszawie. Od wielu lat razem z 80 wolontariuszami każdego dnia w ciągu praktycznie całego roku wydają – w bardzo skromnych, wręcz ciężkich warunkach – ok. 300 posiłków. Idea zorganizowania tam pomocy ubogim sięga 1918 r.

Dzisiaj jadłodajnia funkcjonuje dzięki zaangażowaniu wolontariuszy gotujących w kuchni, wsparciu Towarzystwa Charytatywnego im. Ojca Pio, pomocy finansowo-rzeczowej wielu instytucji oraz ludzi dobrej woli. Warunki są jednak nie najlepsze. W obecnym układzie kuchnia, funkcjonując w XVII-wiecznych pomieszczeniach dolnego kościoła i przyległych podziemiach, nie jest w stanie zapewnić niesienia w odpowiedni sposób wsparcia ciągle rosnącej liczbie bezdomnych i potrzebujących. Dlatego na terenie klasztoru przygotowywana jest rozbudowa jadłodajni, a przy niej budowa ośrodka socjoterapeutycznego dla bezdomnych.

To duże przedsięwzięcie techniczne i organizacyjne. Klasztor przy ul. Kapucyńskiej w części graniczącej z sąsiednimi posesjami ma jeszcze skrawek podwórka ze starymi zabudowaniami, na którym możliwe jest wybudowanie nowej jadłodajni, gdzie w godnych warunkach można będzie kontynuować dzieło i mądrze wspierać bezdomnych nie tylko posiłkami, ale również oferując fachową pomoc terapeutyczną. Jednocześnie, oprócz pomocy żywieniowej, bracia prowadzą działania zmierzające do wychodzenia osób z bezdomności. – To wszystko może kosztować ok. 4 mln zł – podkreśla br. Piotr Wardawy, duszpasterz ludzi bezdomnych przy kapucyńskim klasztorze w Warszawie.

O pomoc w budowie jadłodajni bracia zwracają się do wszystkich ludzi dobrej woli. Włączył się w nią m.in. Teatr Kamienica, założony i prowadzony przez Emiliana Kamińskiego. Udostępnia on swoją scenę na przedstawienia, z których dochód zostaje przeznaczony na wybudowanie nowej jadłodajni. Pierwszy wieczór charytatywny odbył się 25 stycznia. W jego trakcie została wystawiona sztuka „Ta cisza to ja...”, zorganizowano również wystawę pt. „Galeria TESS proponuje…”, z możliwością nabycia obrazów. Niektóre z dzieł wystawione zostały na licytację. Całość prowadził Radosław Pazura.

– Właśnie przez teatr chcemy pokazać, że pomaganie człowiekowi z ulicy musi być rodzajem sztuki, musi być dobrze przygotowane i przeprowadzone. Pracujemy z kruchą i bardzo wrażliwą tkanką ludzką. Chcemy poruszyć serca aniołów w Warszawie nie tylko dla tych, którzy myślą, że już nawet własny Anioł Stróż ich opuścił – podkreśla br. Piotr.

Poprzez ten spektakl można dotrzeć do serc ludzkich, do umysłu, do duszy człowieka. Pokazuje, jak wielkim dramatem jest życie osoby bezdomnej i uzależnionej od alkoholu oraz jak wiele wiary potrzeba w to, że pomaganie ubogim ma sens.

W ramach promowania dobroczynności Bracia Mniejsi Kapucyni, przy współudziale Teatru Kamienica, organizują cyklicznie wieczory charytatywne. Kolejny wieczór charytatywny w Teatrze Kamienica ze spektaklem „Ta cisza to ja...” odbędzie się 2 marca o godz. 19.30.