„Caritas” szkołą wrażliwości

Jedną z wielu metod wychowawczych we współczesnej szkole jest zrzeszanie uczniów w szkolnych organizacjach i kołach, których głównym zadaniem jest kształcenie u dzieci i młodzieży umiejętności zespołowego działania, wzajemnego wspierania się, przyjmowania odpowiedzialności za siebie i grupę, wdrażanie do aktywności społecznej, samokontroli, samooceny oraz rozwijanie zainteresowań i możliwości uczniów. Do takich organizacji należą Szkolne Koła „Caritas”. Jest to dobroczynna organizacja młodzieżowa działająca w oparciu o społeczno-humanitarne zaangażowanie jej członków, pod ścisłym nadzorem opiekunów koła, dyrekcji szkoły i „Caritas” danej Diecezji. Ta forma działalności szybko się rozwija i upowszechnia. Szkolne Koła „Caritas” działają na podstawie opracowanych przez siebie regulaminów i statutów, których podstawą prawną są Statuty „Caritas” Diecezji oraz „Caritas” Polska. Główne cele i zadania kół to:

• 
  uwrażliwienie na potrzeby innych ludzi,
• rozpoznawanie potrzeb w najbliższym środowisku,
• organizowanie różnych form pomocy,
• stała współpraca i włączanie się w akcje prowadzone przez „Caritas” Diecezji i „Caritas” Polska,
• współdziałanie z innymi organizacjami młodzieżowymi zajmującymi się działalnością charytatywną,
• pogłębianie wiary.

Co daje uczniom przynależność do Szkolnego Koła „Caritas”? Jakie wychowawcze wartości wypływają z tej działalności? Oto anonimowe wypowiedzi dzieci, członków Szkolnego Koła:

• 
  „Przynależność do Szkolnego Koła „Caritas” jest dla mnie bardzo ważna, potrafię pomagać innym...”;
• „...Do tej pory nie zauważałam potrzebujących wokół siebie...”;
• „Jestem dumna z tego, że należę do Szkolnego Koła „Caritas”, mogę pomagać moim potrzebującym koleżankom i kolegom”;
• „Nie wiedziałem, że wokół mnie jest tyle biedy i cierpienia, nigdy nie widziałem kalek, nie wiem co mogę im dać oprócz wspólnej zabawy, uśmiechu...”;
• „Przynależność do Szkolnego Koła „Caritas” uczy mnie miłości bliźniego, a to jest bardzo ważne w życiu. Dobrze, że w naszej szkole istnieje takie koło”;
• „Bardzo lubię brać udział w zbiórkach ofiar do puszek. Mając puszkę i identyfikator czuję się taka ważna i potrzebna, czuję, że robię coś dobrego i wiem, że za te pieniądze zostaną zakupione bardzo potrzebne rzeczy dla tych, którzy ich nie mają”;
• „Dowiedziałam się, że uczynkiem miłosierdzia może być mój uśmiech do kogoś, kto jest smutny, dobra rada lub pomoc w nauce... Łatwiej jest uczestniczyć w wielkich akcjach”;
• „...Lubię występować dla dzieci z Domu Dziecka, ogromnym przeżyciem był dla mnie występ w Domu Pogodnej Starości. Zawsze będę szanować rodziców!”;
• „Niewiele zrobiłam dla innych, niewiele dałam od siebie ale staję się lepsza, zmieniłam swoje zachowanie”.