Aby nie dopuścić do kryzysu, należy ciągle zabiegać o siebie nawzajem, niezbędna jest szczerość i podejmowanie trudu bycia darem dla współmałżonka, gotowość do poświęceń, która pokazuje drugiej osobie, że mi na niej zależy.
Jak rodzina chrześcijańska może chronić i rozwijać swoją tożsamość w coraz bardziej zsekularyzowanym społeczeństwie? Odpowiedzią są ruchy, stowarzyszenia i wspólnoty rodzin! Idziemy, 24 sierpnia 2008
Wygląd nieba umiecie rozpoznawać, a znaków czasu nie możecie? (Mt 16, 3) – mówił Jezus do faryzeuszów i saduceuszów. Dziś jednym ze znaków czasu jest samotność. Tygodnik Powszechny, 15 czerwca 2008
Pomiędzy Hermasem a Janem Pawłem II to samo nie zawsze znaczy to samo... Nawet wtedy, gdy średniowieczny opat benedyktyński Eckbertus „broni” małżeństwa przed „demonicznymi” manichejczykami, nie omieszka przy końcu każdego niemal paragrafu zaznaczyć, że dziewictwo jest stanem doskonalszym. Znak, 11/2006
Niektórzy księża powinni mieć zakaz rozmawiania o seksie. Operują słownictwem z encyklik i XIX-wieczną moralnością. Są niebezpieczni.
W imię Boże stajemy do pracy ad maiorem Dei gloriam. Do tego czasu Bóg dopomógł, Bóg nadal pomoże. Oto hasło, za którym szliśmy we wszystkich poczynaniach naszej wydawniczej pracy (bł. ks. Ignacy Kłopotowski). Różaniec, 9/2008
Po co ślub kościelny? To pytanie zadaje sobie coraz więcej młodych ludzi, którzy myślą o założeniu rodziny. Kto ma pomóc im w odpowiedzi na nie, jeśli nie osoby wspierające ich w przygotowaniu do małżeństwa? Staje więc przed nimi wcale niełatwe zadanie...
Karani jesteśmy przez nasze grzechy, a nie za nie. Sprowadzenie etycznego dyskursu o seksie i seksualności do tego, co „nie wolno”, jest teologicznym i duchowym błędem przypominającym sprowadzanie chrześcijaństwa do nauki o grzechu. Tygodnik Powszechny, 21 czerwca 2009
Religia chrześcijańska odwołując się do Biblii oraz do prawa naturalnego patrzy na seksualność pozytywnie. Uważa ją za dar Boga. Wychowawca, 7-8/2007
Coraz częściej podczas pierwszego kontaktu z pacjentem przychodzącym do mojego gabinetu ma miejsce następujący dialog: „Dlaczego przyszła pani do mnie po pomoc?” – „Bo do psychologa skierował mnie ksiądz podczas spowiedzi”.