Iść za głosem Pasterzy

W dokumencie jest też ciekawy rozdział odnoszący się do tematu kultury, krzewienia patriotyzmu. Warto to podkreślić w kontekście wycofywania lektur ze szkół, choćby Sienkiewicza.

KS. MARIUSZ FRUKACZ: – W czasach współczesnych funkcjonuje zasada Niccola Machiavellego – myśliciela, który oddzielał politykę od etyki – i niektórzy ministrowie mówią oficjalnie, że etykę zostawiają poza drzwiami swego biura. Tymczasem odpowiedzią na kryzys jest encyklika Benedykta XVI „Caritas in veritate”. Odbyły się na ten temat duże międzynarodowe sympozja ekonomistów, którzy stwierdzili, że Papież wyznaczył pewne punkty programowe, które mogą pomóc w przezwyciężeniu kryzysu w świecie. Ale, niestety, media tego nie pokazały. Dzieje się tak również w sferze kultury, w sferze życia społecznego. Czy ktoś naświetlał bardziej VII Światowe Spotkanie Rodzin w Mediolanie? Nikt też nie podejmuje dyskusji na temat dokumentów społecznych Kościoła. W mediach publicznych pomijana jest problematyka dotycząca rodziny, a jeżeli już się ją podejmuje, to tylko od strony przemocy. List Episkopatu przedstawia całą gamę problemów, wychodząc od zasad, pokazując integralną wizję osoby ludzkiej, państwa, etycznych zasad w gospodarce i mediach.

BP J. K.: – W naszej dyskusji pojawił się problem dostępu do mediów. Co jednak mamy robić? Można by wykupić czas antenowy i pokazać wszystkim w telewizji publicznej, że np. Episkopat ogłosił taki dokument. Na przykładzie Telewizji Trwam widać, że lekceważone są zasady demokracji i pluralizmu. Nie uwzględnia się woli i zapotrzebowania ogromnej rzeszy odbiorców telewizyjnych, którzy od dłuższego czasu domagają się obecności tej Telewizji na platformie cyfrowej. Wyraźnie występuje się przeciwko pluralizmowi, bo eliminuje się stację, która programowo różni się od wszystkich innych, emitujących w różnych proporcjach treści sensacyjne, kryminalne, erotyczne i rozrywkowe. Media publiczne są tylko publiczne z nazwy. Dlaczego eliminuje się programy, które dotyczą życia Kościoła? Na Śląsku np. miała miejsce wielka i ważna społecznie pielgrzymka do Piekar Śląskich, w której uczestniczyło ponad 100 tys. pielgrzymów, a w ogólnopolskim wydaniu wiadomości najważniejszą informacją ze Śląska były lokalne przepychanki. W tym kontekście jeszcze raz wraca problem katolickich mediów – prasy, radia i telewizji. Widzimy, jak ważną rolę one odgrywają. To jest jedyny kanał, poprzez który docieramy do wiernych.

Ostatni dokument społeczny Episkopatu akurat nie jest do odczytywania na ambonie. Należy jednak pochylić się nad nim w ramach katechezy dla dorosłych czy spotkań grup formacyjnych. Bardzo wiele zależy od księży, czy wezmą ten dokument do ręki, czy zaczną na ten temat rozmawiać z wiernymi. Jak sobie to wyobrażam? Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę wskazania praktyczne. Będą wybory i postawimy sobie pytanie, kogo mamy wybrać. Trzeba zatem powiedzieć katolikom: czytajcie i przypatrujcie się kandydatom. Jeśli kandydat, zapytany o wiarę, mówi, że jest to jego prywatna sprawa, to możemy sobie darować głosowanie na niego. To człowiek niezdolny do dawania świadectwa chrześcijańskiego, on nie obroni żadnej wartości chrześcijańskiej, bo on już boi się powiedzieć dziennikarzowi, że jest osobą wierzącą. Ten dokument jest największym wyzwaniem dla kapłanów. Albo po niego sięgną i zaczną przekładać go na język konkretów, albo odłożą gdzieś na półkę. Bo sami wierni, powiedzmy sobie szczerze, bez pomocy kapłanów do niego nie dotrą.

Jestem bardzo wdzięczny Księdzu Infułatowi za zaproszenie, a także wszystkim uczestnikom tej debaty, bo to spotkanie ma także służyć popularyzowaniu tego dokumentu. Czy mamy szansę dotrzeć z nim do wiernych? Jeśli tak, to na pewno również dzięki „Niedzieli”.

KS. M. Ł.: – W jakimś sensie „Niedziela” daje przykład innym środowiskom, jak należy postępować z dokumentami Episkopatu...

KS. M. F.: – Ten list podpowiada też księżom tematy na wizytę duszpasterską. W liście społecznym Episkopatu jest mowa o pracodawcy, o pracownikach, o problemach związanych z bezrobociem – proboszcz i wikariusz na kolędzie zetkną się z tymi problemami. Oni nie muszą listu cytować, ale powinni go znać i w rozmowie z ludźmi umieć posługiwać się pewną argumentacją.

KS. J. M.: – Dzisiaj w kościołach głosimy homilie. Nie chcę wyjść na tradycjonalistę, ale kiedyś w kościołach były głoszone kazania. Dlaczego np. nie przygotować serii kazań, choćby raz w miesiącu, omawiających kolejne rozdziały listu? Tą drogą dotarłby on do wiernych.

KS. M. Ł.: – Trzeba widzieć ogromny sens upowszechniania nauki Kościoła. Jeśli chodzi np. o stosunek ludzi do aborcji, to dzięki Kościołowi w ciągu ostatnich lat nastąpił ogromny postęp. Widać ewolucję od myślenia, że to tylko zabieg, do myślenia, że to jest zbrodnia.

BP J. K.: – W świecie polityki nadal są przepychanki, ale zaryzykuję twierdzenie, że od pojawienia się naszego listu, w którym wiele uwagi poświęciliśmy językowi debaty, zachowywane są pewne granice.

KS. M. Ł.: – Oby takich przykładów było więcej...

Debata odbyła się w sierpniu 2012 r.