Odwiedzamy sanktuaria maryjne

Niepokalanów św. Maksymiliana

Kiedy dziś spogląda się na wielki franciszkański klasztor w podwarszawskim Niepokalanowie, trudno uwierzyć, że jeszcze 85 lat temu było tu szczere pole. Wszystko zaczęło się w 1927 r., gdy zawitał tu o. Maksymilian Maria Kolbe. To on założył Niepokalanów, czyli miasto Niepokalanej, którego historia zaczęła się niepozornie, bo od gipsowej figurki Matki Bożej Niepokalanej, postawionej tu przez o. Maksymiliana.

Dziś na 28 ha znajduje się bazylika Niepokalanej Wszechpośredniczki Łask, którą rocznie odwiedza prawie milion pielgrzymów, klasztor Ojców Franciszkanów i Niższe Seminarium Duchowne, a także zakonne wydawnictwo i siedziba Radia Niepokalanów. Tym, co szczególnie przyciąga pielgrzymów, jest duch św. Maksymiliana, który tu żył, modlił się i ciężko pracował. Swoje życie i działalność powierzył Maryi, a jego przesłaniem było: „Zdobyć cały świat dla Chrystusa przez Niepokalaną”.

Z czasów pamiętających założyciela Niepokalanowa zachowało się kilka baraków, gdzie mieszkali zakonnicy, figura Maryi oraz kaplica, w której znajduje się dzisiaj muzeum św. Maksymiliana. Niepokalanów ma własną straż pożarną i muzeum strażackie.

Piekary Śląskie

W bazylice Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich znajduje się obraz Matki Bożej Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, do którego co roku pielgrzymują rzesze pątników. To najbardziej znane sanktuarium na Śląsku. W ostatnią niedzielę maja odbywa się tu słynna pielgrzymka mężczyzn, a w niedzielę po 15 sierpnia – kobiet.

Cudowność obrazu Maryi datuje się na początek XVII wieku, kiedy to po umieszczeniu go w ołtarzu głównym nastąpiły liczne przypadki cudownych uzdrowień. Matka Boża pomogła w 1680 r. mieszkańcom Pragi, gdy podczas zarazy cesarz Leopold I sprowadził obraz z Piekar i kazał nieść go w procesji. Wówczas oficjalnie potwierdzono cudowność wizerunku. W 1702 r., podczas wojny, obraz wywieziono do Opola (tu, w kościele Świętego Krzyża, znajduje się do dziś). Mimo to do Piekar, gdzie znajdowała się replika obrazu, przybywały pielgrzymki.

W 1925 r. doszło do koronacji kopii Cudownego Obrazu. Jednak po dwukrotnej kradzieży koron, w 1940 i 1984 r., konieczne były rekoronacje. Pierwszej z nich w 1965 r. przewodniczył kard. Stefan Wyszyński, a uczestniczył w niej ówczesny biskup Karol Wojtyła.

Na miejscu drewnianego kościółka w połowie XIX wieku powstała większa, murowana świątynia. Przy narożnikach świątyni dobudowano cztery kaplice. W oknach witrażowych kaplic można oglądać siedem boleści Maryi. Wzdłuż muru kościelnego, od strony zachodniej, na kamiennych cokołach umieszczono figury Dwunastu Apostołów, wykute w kamieniu.

Licheńska księga łask

Konsekrowana przed 9 laty monumentalna bazylika Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu jest największym kościołem w Polsce i jednym z największych na świecie. Nie wielkość świątyni, poświęconej w 1999 r. przez Jana Pawła II, jest jednak głównym powodem, dla którego przybywają tu rocznie tysiące pątników.

Celem wielu pielgrzymek jest przede wszystkim czczony w tym miejscu od ponad 150 lat cudowny, słynący łaskami, wizerunek Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski, kilka lat temu przeniesiony z pobliskiego kościoła pw. św. Doroty i umieszczony w głównym ołtarzu bazyliki. Twarz Matki Bożej jest pełna bolesnej zadumy. Na piersiach Maryi widnieje orzeł – symbol uciemiężonej przez zaborców Polski.

Pielgrzymi pragną też odwiedzić miejsce objawień – las, gdzie ukazywała się Matka Boża. Jednym z najoryginalniejszych miejsc w sanktuarium jest sztucznie ułożone wzniesienie ze stacjami Drogi Krzyżowej. Jak wynika z prowadzonej specjalnej księgi, pielgrzymi doświadczają tu szczególnych łask. Są one szczegółowo dokumentowane. Z sanktuarium licheńskim silnie związany był kard. Stefan Wyszyński. Przebywał tu jeszcze jako kleryk i miał doznać szczególnej łaski uzdrowienia z gruźlicy. To właśnie Prymas Tysiąclecia w 1967 r. koronował obraz.

Sanktuarium w Licheniu, położone 10 km od Konina, to drugi po Jasnej Górze pod względem liczby przybywających pątników ośrodek kultu maryjnego i religijnego w Polsce.