Cyklon o imieniu Franciszek

KS. IRENEUSZ SKUBIŚ: – Witamy ponownie pana Antonio Gaspariego, wydawcę i szefa Międzynarodowej Agencji Prasowej Zenit w Rzymie, publikującej wiadomości w siedmiu wydaniach językowych na cały świat. Cieszymy się z naszej współpracy...

ANTONIO GASPARI: – To nie tylko współpraca, ale i przyjaźń, pewne braterstwo, żeby zrealizować wielki projekt dobrej komunikacji i formacji. Cieszę się, że „Niedziela” przygotowuje się do edycji angielskojęzycznej. Bogactwo Polski, które poznaliśmy dzięki Janowi Pawłowi II, musi być przekazane światu, by pomóc mu rosnąć. Jestem szczęśliwy, że mogę być znowu w Częstochowie, która jest centrum duchowości i siły dla tego narodu. To jest światło, które może oświecić świat.

– Gdy ktoś wybiera się dziś do Rzymu, myśli o spotkaniu z papieżem Franciszkiem. Czy jest to papież zjawisko, papież enigma czy papież osobowość?

– Ostatnio wydałem książkę na temat papieża Franciszka pt. „Cyklon o imieniu Franciszek”. W grupie dziennikarzy znaliśmy wcześniej kard. Bergoglia i byliśmy zafascynowani jego postawą. Wielu ludzi nie wie, czy Papież rzeczywiście jest taki, jak to widać po jego czynach. Ale my odkryliśmy go jako człowieka niezwykłego, który działa w całkowitej zgodzie z sobą samym i nauczaniem Kościoła. Jakby na nowo, w sposób wręcz rewolucyjny, odkrył możliwość spotkania z człowiekiem. Jego siła tkwi w jego wielkiej pokorze. Sam zresztą na pytanie, kim jest papież Bergoglio, odpowiedział, że grzesznikiem, który miał radość i przywilej doświadczenia miłości Bożej. Dodam, że Papież podejmował wiele refleksji na temat przesłania Jezusa Chrystusa. Człowiek, który mówił, że jest Synem Bożym, nie był filozofem ani ideologiem, nie był także wielkim mówcą. Wielu zagadnień, o których mówił, ludzie nie rozumieli, ale nikt nie kochał ich tak jak On. Bycie Jezusa z cierpiącymi, Jego współczucie wobec słabych było czymś niezwykłym. Nie napisał żadnej książki, ale osoby, które Go poznały, były pełne tej miłości, a jej siła spowodowała powstanie religii najbardziej rozpowszechnionej w tej chwili na świecie. To była tajemnica spotkania.

Papież Franciszek jest tym, który nie czeka, żeby ludzie przyszli do niego. On chce iść do ludzi, szczególnie do tych, którzy są słabi, grzeszni, chorzy, cierpiący. I to jest sekret jego sukcesu.

– Rozmawiając kiedyś z kardynałem, który brał udział w konklawe, zapytałem, czy wiedział, że kardynałowie wybierają takiego papieża. Odpowiedział, że jest związany tajemnicą. Pan Dyrektor nie jest związany taką tajemnicą...

– My, dziennikarze, szczególnie ci skupieni przy Biurze Prasowym w Watykanie, otrzymujemy wiele poufnych informacji, które jednak nie służą temu, by odkrywać pewne karty sekretne, ale by mieć jasną wizję toczącej się historii i wyjaśniać wszystko, co się dokonuje.

– Czy zatem takiego wyboru się spodziewaliście?

– Nikt z nas, dziennikarzy, nie umieścił kard. Bergoglia na liście pierwszych dziesięciu kandydatów. Nie dlatego, że nie mógł być kandydatem, ale po chorobie i śmierci Jana Pawła II, po dymisji Benedykta XVI oczekiwaliśmy papieża młodego. Kard. Bergoglio miał 77 lat. Były jednak inne uwarunkowania i konteksty, które zdecydowały o tym, że papieżem został ten człowiek. Patrząc wstecz, można powiedzieć, że było to poniekąd jakieś pragnienie papieża Benedykta XVI i gremium kardynałów, żeby to był ten papież. Trzeba pamiętać, że kard. Bergoglio otrzymał niewiarygodną liczbę głosów – 99 na 115. Już w pierwszym głosowaniu był kandydatem, którego nie można było pokonać. W poprzednich wyborach – przy poprzednim wyborze papieża – był drugim, który otrzymał największą liczbę głosów. Musimy podziękować Duchowi Świętemu, gdyż ten Papież w krótkim czasie kilku miesięcy rozwiązał problemy, które wydawały się nie do rozwiązania. Przywrócił Kościołowi wiarygodność, pokonał skandale i daje Kościołowi popularność, jakiej nie miał on wcześniej w historii.

Rzecz bardzo zaskakująca: większość ludzi, którzy przychodzą słuchać papieża Franciszka, to osoby, które nie chodzą do kościoła, które wiele lat temu opuściły Kościół. To jest efekt nie tylko religijny, ale także społeczny, wręcz niewiarygodny. Centrum badań socjologicznych na temat wartości, które realizują Włosi, podało, że teraz m.in. dzięki papieżowi Franciszkowi zmienia się całkowicie spojrzenie ludzi na świat. Wśród wielu wartości najbardziej akcentowana jest uwaga kierowana na drugiego człowieka, na rodzinę, na relacje małżeńskie, także pewna dyspozycyjność, aby przygotować siły do pomocy innym. Ci, którzy nazywają się wierzącymi, ci, którzy jakby naśladują Papieża, również polepszają swoje relacje np. w pracy. To jest prawdziwa rewolucja społeczna.

I druga rzecz, która wręcz fascynuje: wystarczy spojrzeć, w jaki sposób papież Franciszek porusza się między ludźmi. Mało słów, a wiele gestów. On dotyka serc. Wielu spośród tych, którzy go spotykają, płacze, ponieważ doskonale widać miłość, z jaką podchodzi do drugiego człowieka. Jest przygotowany i przyzwyczajony do bycia pośród ludzi. Rzucają różańce, a Papież łapie je w powietrzu; przynoszą mu dzieci, a on je przytula, całuje; błogosławi w taki sposób, że widać w tym pasję, co rodzi emocje u obecnych. Albo np. młoda osoba na Placu św. Piotra na nodze miała założony gips, na którym Papież się podpisał...